“Η Κύπρος, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία μοιράζονται το ίδιο πρόβλημα, Με τεράστιο χρέος, χωρίς έλεγχο επί της νομισματικής πολιτικής και χωρίς περιθώριο για δημοσιονομική ενίσχυση, μοιάζουν να κατευθύνονται προς μία χαμένη δεκαετία υψηλής ανεργίας και χαμηλής ανάπτυξης του ΑΕΠ. Ένα τέτοιο μονοπάτι θα στερούσε από το πολιτικό κατεστημένο τη νομιμοποίηση και θα απέτρεπε μία πραγματική ανάκαμψη στην Ευρώπη”.
Αυτό παρατηρεί σε άρθρο του στo Project Syndicate ο συνεργάτης του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς Τόμας Ράιτ, και ασφαλώς δεν είναι ο πρώτος. Τι προτείνει, όμως, για να βγουν από το τέλμα οι έξι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας; Το... αυτονόητο: Να συνεργαστούν μεταξύ τους.
“Αυτός ο σχηματισμός, “Η Περιφέρεια των Έξι” ή P-6, θα μπορούσε να αναπτύξει μία πολιτική στρατηγική που θα ωθούσε την Ευρωζώνη προς την ανάπτυξη, ψηφίζοντας ως μπλοκ σε σχετικά θέματα στις ευρωπαϊκές συνόδους κορυφής και εντός της Ευρωζώνης. Αν και η Γαλλία δε θα ήταν μέλος, θα μπορούσε να είναι ένας σημαντικός σύμμαχος, δεδομένη της αντίθεσης της κυβέρνησης στη λιτότητα”, επισημαίνει ο Ράιτ.
Όπως σημειώνει ο αναλυτής, το διεθνές κλίμα εκτός της Γερμανίας έχει αλλάξει και είναι πλέον εναντίον της λιτότητας, με όλο και περισσότερες κυβερνήσεις να αναγνωρίζουν πως η πολιτική αυτή έχει αποτύχει.
Προλαμβάνοντας τους επικριτές μίας τέτοιας κίνησης, που θα έλεγαν πως με τον τρόπο αυτό η Γερμανία θα απομονωθεί και η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε διχασμό, σχολιάζει πως αυτό έχει ήδη συμβεί. “Η ανεργία στην Αυστρία και τη Γερμανία είναι περίπου στο 5%, ενώ στην Ισπανία και την Ελλάδα ξεπερνά το 25%. Αν επιτραπεί η συνέχιση αυτής της δομής δύο ταχυτήτων, θα διαλύσει την Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς μία μεγάλη διαπραγμάτευση ανάμεσα στις δύο ομάδες”, εξηγεί.
Καταλήγοντας, ο Ράιτ υπογραμμίζει: “Οι πολιτικοί ηγέτες της P-6 έχουν ξεμείνει από επιλογές εσωτερικής πολιτικής, αλλά έχουν ακόμα μία ευκαιρία να αλλάξουν το εξωτερικό περιβάλλον. Πρέπει να το εκμεταλλευτούν χωρίς να χάσουν χρόνο”.
