Τον Αύγουστο του 2010, στην έρημο Ατακάμα της Χιλής σημειώνεται ένα από τα πιο... κινηματογραφικά ατυχήματα σε ορυχείο. Οι στοές καταρρέουν και 33 μεταλλωρύχοι εγκλωβίζονται στα έγκατα της Γης. Μέτα από 17 ημέρες σιωπής, στον πάνω κόσμο φτάνει ένα μήνυμα σε ένα χαρτάκι: "Και οι 33 είμαστε μια χαρά στο καταφύγιο".
Από τότε άρχισε ένας αγώνας χρόνου για τον εντοπισμό και τη διάσωσης τους, την οποία παρακολουθούσαν ζωντανά εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.
Αφού πέρασαν 69 ημέρες παγιδευμένοι 700 μέτρα κάτω από τη γη- τρώγοντας μόνο δύο κουταλιές τόνο κονσέρβα, μισό μπισκότο και μισό ποτήρι γάλα κάθε 48 ώρες- οι "33" ανασύρθηκαν ζωντανοί στην επιφάνεια της Γης.
Ο Φλορένσιο Αβαλος ήταν ο πρώτος που βγήκε από το ορυχείο του Σαν Χοσέ στις 12 Οκτωβρίου. Εκείνη τη στιγμή, περισσότερο από ένα δισ. άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν καθηλωμένοι στους τηλεοπτικούς τους δέκτες.
Το Euronews επικοινώνησεμε τον Ντανιέλ Εστεμπάν Χερέρα, έναν από τους 33 μεταλλωρύχους,και του πήρε συνέντευξη για την ζωή του μετά την περιπέτεια. Για ενάμιση χρόνο μετά τη διάσωση του, o Χερερα δεχόταν ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό. Σήμερα, στα 30 του χρόνια, εξακολουθεί να εργάζεται σε ορυχείο.
Ερώτηση: Πως επηρέασε τη ζωή σας αυτή η εμπειρία;
Απάντηση: Ήταν πολύ διδακτική. Έμαθα να βλέπω τη ζωή από άλλη οπτική, την αξία της οικογένειας και να απολαμβάνω κάθε ημέρα. Ήταν πολύ οδυνηρό, πέρασα σχεδόν 70 ημέρες κάτω από τη γη, σε μια τρύπα με άλλους 32 ανθρώπους, χωρίς φαγητό.
Ερώτηση: Τι άλλαξε για εσάς αυτά τα τρία χρόνια;
Απάντηση: Έμαθα να απολαμβάνω τη ζωή μου και αυτό άλλαξε το συναισθηματικό μου κόσμο. Είμαι ακόμα επηρεασμένος, όμως πρέπει να το ξεπεράσω σιγά σιγά. Δεν θέλω να βλέπω την οικογένεια μου να υποφέρει από αυτήν την τραυματική εμπειρία. Έτσι και αλλιώς οι οικογένειες δεν έχουν λάβει καμία υποστήριξη.
Ερώτηση: Τι νομίζετε ότι θα έπρεπε να κάνουν οι αρχές;
Απάντηση: Οι οικογένειες είχαν ανάγκη από βοήθεια και ίσως ψυχολογική υποστήριξη. Κάποια μέλη από τις οικογένειές μας έχουν ακόμα εφιάλτες. Υπέφεραν πολύ και κανείς δεν φρόντισε για εκείνους.
Ερώτηση: Που εργάζεστε σήμερα;
Απάντηση: Εργάζομαι ακόμα σε ορυχείο, αυτή τη φορά όμως στην επιφάνεια ως οδηγός φορτηγού. Το να δουλεύεις με θέα τον ουρανό είναι πολύ καλύτερο και πιο ασφαλές.
Ερώτηση: Έχετε κατέβει ποτέ στις στοές μετά την εμπειρία σας;
Απάντηση: Ναι έχω κατέβει στις στοές και ήμουν αγχωμένος, φοβισμένος και καχύποπτος. Και πριν λίγο επισκέφθηκα το ορυχείο στο Σαν Χοσέ. Όταν κατέβηκα το συναίσθημα ήταν πρωτόγνωρο, ένα μέρος του εαυτού μου έμεινε για πάντα εκεί. Τρία χρόνια μετά το ατύχημα δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να δουλέψω ξανά εκεί.
Ερώτηση: Επικοινωνείτε ακόμα με τους υπόλοιπους μεταλλωρύχους του Σαν Χοσέ; Πως είναι οι συνάδελφοί σας;
Απάντηση: Ναι, επικοινωνούμε. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά.
Ερώτηση: Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε στις αρχές ή στους συναδέλφους σας;
Απάντηση: Οι αρχές μας έχουν απογοητεύσει. Στους συναδέλφους μου εύχομαι να είναι δυνατοί για να ξεπεράσουν το παρελθόν και να συνεχίσουν.
