Βαδίζουν με κόπο τα εκατοντάδες καλοστρωμένα μονοπάτια, κρατούν τους ειδικούς φακούς τους και, τρέμοντας από το κρύο, περιμένουν υπομονετικά να χαιρετήσουν τον ήλιο την ώρα που προβάλλει στον ορίζοντα. Οι περιηγητές που επισκέπτονται το βουνό Φουτζιγιάμα της Ιαπωνίας, είναι πολλοί. Το πιο χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο τοπίο της χώρας, το βουνό των 3.776 μέτρων, το οποίο ανακηρύχθηκε τον Ιούνιο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Ωστόσο, πολλοί φοβούνται πως αυτή η ξαφνική δημοφιλία θα επιβαρύνει περιβαλλοντικά το βουνό, αυξάνοντας κατακόρυφα τον αριθμό των επισκεπτών του, οι οποίοι ήδη ξεπερνούν τις 300.000 το χρόνο. Παρά το γεγονός ότι το βουνό το επισκέπτονται αποκλειστικά και μόνο ομάδες ορειβατών, μόνο το 2012 καταγράφηκαν 7 θάνατοι και 70 σοβαροί τραυματισμοί κατά τις αναβάσεις. Είναι τόσος ο συνωστισμός πλέον, που ακόμα και το συνεχές πηγαιν’-έλα κατά τις βραδινές ώρες, που η ορατότητα είναι μειωμένη, μπορεί να προκαλέσει ατύχημα. Η επίσημη ορειβατική περίοδος διαρκεί μόνο από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο και το ταξίδι μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνο κατά τις 9 ώρες ορειβασίας που απαιτούνται.
Ο σχεδόν τέλειος κώνος που στολίζει το άνω τμήμα του βουνού δημιουργήθηκε από μια έκρηξη πριν από αρκετές χιλιάδες χρόνια, η οποία και κατέστρεψε τις μέχρι τότε πολυάριθμες κορυφές. Προσκυνητές και διαβάτες ανεβαίνουν στο βουνό επί αιώνες, αν και η πρόσβαση στις γυναίκες επετράπη μόλις το 1868. Το βουνό δεσπόζει πάνω από τον Ειρηνικό ωκεανό, καταστόλιστο από λίμνες, εθνικά πάρκα, ναούς και βωμούς. Η ανάδειξή του από την UNESCO, αναμένεται ότι θα δώσει ώθηση σε μια σειρά νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, τη στιγμή που η χώρα της Ιαπωνίας φαίνεται βυθισμένη σε οικονομική στασιμότητα. Οι τοπικές αρχές, πασχίζουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο πρόταγμα για οικονομική ανάπτυξη, τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και την ασφάλεια των επισκεπτών, ο αριθμός των οποίων αναμένεται να αυξηθεί δραματικά. Ήδη συζητιούνται προτάσεις επιβολής εισιτηρίου εισόδου των 100 γιεν (10 ευρώ), ως μέσο περιορισμού των επισκεπτών, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται σχεδιασμός αναβάθμισης των υφιστάμενων καταλυμάτων.
Σε ό,τι αφορά τα σκουπίδια, κάθε χρόνο 40.000-50.000 εθελοντές κάνουν συγκομιδή, ενώ μόνο για την τελετή της UNESCO τον Ιούνιο είχαν συγκεντρωθεί περί τους 900 τόνους. Ούτε η ατμοσφαιρική ρύπανση όμως αφήνει ανέγγιχτο τον εθνικό θησαυρό της μακρινής χώρας: η όξινη βροχή, προϊόν μίξης του θαλασσινού νερού με τις εκπομπές των εργοστασίων της περιοχής είναι μια δυνητική απειλή για τη φυσική του ομορφιά. Επίσης, διάφορα είδη εισαγόμενων φυτών που δεν ανήκουν στην τοπική χλωρίδα, όπως τα χόρτα του μπαμπού. Ακόμα, η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας, απειλεί να δημιουργήσει μεγάλες ρωγμές στις κατωφέρειες του βουνού, αυξάνοντας την πιθανότητα για διάβρωση του εδάφους και κατολισθήσεις.
Αν και η τελευταία φορά που εξερράγη ήταν το 1707, το βουνό Φουτζιγιάμα παραμένει ένα ενεργό ηφαίστειο και οι Ιάπωνες σεισμολόγοι το παρακολουθούν στενά σε καθημερινή βάση. Ωστόσο, ο πραγματικός κίνδυνος προέρχεται από τα ατυχήματα των ορειβατών. Αν και δεν είναι καθόλου απότομο, το υψηλό του υψόμετρο και οι απότομες μεταβολές του καιρού καθιστούν την ανάβαση σε αυτό πολύ επικίνδυνη.
