Τα μαθήματα που πρέπει να πάρει η Ελλάδα από το πτωχευμένο Ντιτρόιτ αναλύει ο γνωστός αρθρογράφος Wolfgang Munchau στους Financial Times και προειδοποιεί ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να ακολουθεί την τραγική πορεία του Ντιτρόιτ.
Ο αρθρογράφος αναφέρεται σε παλιό άρθρο του Χιλιανού συγγραφέα και φωτογράφου Camilo José Vergara ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κατέθεσε μια πρόταση. Πρότεινε να μετατραπούν εγκαταλελειμμένα κτιριακά μπλοκ από ουρανοξύστες που είχαν κατασκευαστεί προ κρίσης σε μία "Αμερικανική Ακρόπολη".
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Ντιτρόιτ απέρριψαν την πρόταση...
Όπως αναφέρει ο Wolfgang Munchau: "Για μένα πάντως, το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι εάν το Ντιτρόιτ θα έπρεπε να μιμηθεί την Αρχαία Ελλάδα, αλλά εάν η σύγχρονη Ελλάδα θα καταλήξει εκεί που βρίσκεται σήμερα το Ντιτρόιτ".
Κάνει λόγο για "επικίνδυνες ομοιότητες, ειδικότερα εάν η χώρα είναι μέλος μίας νομισματικής ένωσης με το θεσμικό σχεδιασμό της ευρωζώνης".
-Κατά τον ίδιο η πρώτη ομοιότητα είναι ότι το Ντιτρόιτ και η Ελλάδα χρεοκόπησαν.
-Η δεύτερη είναι πως δεν ευνοήθηκαν σε επαρκή κλίμακα από μεταφορές κεφαλαίων. Η Ελλάδα έλαβε διαρθρωτικά κονδύλια από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και δάνεια για να παρατείνει την αποπληρωμή των χρεών της. Στο Ντιτρόιτ, οικονομικές υπηρεσίες όπως τα επιδόματα ανεργίας και η παιδεία στηρίζονται από την κυβέρνηση της πολιτείας αλλά και σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
-Τρίτον, η μετανάστευση επέφερε τεράστιο αντίκτυπο στην ύφεση.
Στην Ιρλανδία, η ροή των μεταναστών βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του 1980. Εάν όμως, οι ταλαντούχοι φύγουν – αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ιρλανδία και την Ελλάδα τότε οι πιθανότητες επιστροφής της χώρας σε ανάπτυξη ελαχιστοποιούνται. Η μόνιμη ύφεση του Νιτρόιτ είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς για την κινητικότητα των εργαζομένων. Η μεσαία τάξη κυρίως εγκατέλειψε το Ντιτρόιτ για κοντινά προάστια όπως το Oakland County στο Βορά, που είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές στις ΗΠΑ. Ο πληθωρισμός του Ντιτρόιτ συρρικνώθηκε από 1,8 εκατ. το 1950 σε 700.000 το 2012.
-Τέταρτον, η μείωση των μισθών. Στο Ντιτρόιτ, καθώς εξαφανίστηκαν οι θέσεις εργασίας που καλύπτονταν από οργανωμένα συνδικάτα, μειώθηκαν και οι μισθοί. Η ανεργία όμως, παρέμεινε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα και κορυφώθηκε το 2009, στο 27,8% ( σχεδόν το ίδιο ποσοστό που έχει τώρα η Ελλάδα).
-Πέμπτον, και στις δύο περιπτώσεις οι αισιόδοξοι προέβλεπαν ότι η ανάκαμψη είναι κοντά.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η μόνιμη ύφεση δεν είναι αναπόφευκτη ούτε για το Ντιτρόιτ, ούτε για την Ελλάδα. Στην αμερικανική πόλη, οι τιμές των κατοικιών είναι τόσο χαμηλές που ο κόσμος επιστρέφει για να ξεκινήσει εκεί επιχειρήσεις, ενώ ρισμένες μεγάλες επιχειρήσεις επενδύουν στο κέντρο του Ντιτρόιτ, ενώ υπάρχει επίσης δραστήρια καλλιτεχνική σκηνή στην πόλη.
Στην Ελλάδα, η ευρωζώνη μπορεί πάλι να αποδεχθεί διαγραφή χρέους και να στρέψει κάποιες επενδύσεις στη χώρα. Εάν όλα όσα πήγαν στραβά τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια γίνουν τώρα σωστά...
