Τον εργασιακό Μεσαίωνα έχουν φέρει στη Μεγάλη Βρετανία οι συμβάσεις "μηδενικών ωρών", οι οποίες θεσπίστηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’90 για να το λιανεμπόριο και τα εποχικά επαγγέλματα, και σήμερα έχουν επεκταθεί στο 25% του εργατικού δυναμικού.
Στις συμβάσεις αυτές ο εργαζόμενος δεν έχει καμία απολύτως γνώση για το πόσες ώρες και μέρες θα δουλέψει, δεν έχει δικαίωμα επιδόματος ασθενείας και αδείας ,πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάζεται και βρίσκεται διαρκώς σε καθεστώς αναμονής.
"Βγάζουν το πρόγραμμα για τις επόμενες 2-3 εβδομάδες. Ωστόσο αυτό μπορεί να αλλάξει χωρίς ειδοποίηση. Μπορεί να πας να δουλέψεις την Τρίτη και να δεις ότι δουλεύεις τελικά την Παρασκευή, που μέχρι τότε δεν δούλευες. Ή μπορεί να πας για βάρδια και να σου πουν πως τελικά δεν θα σε χρειασθούν. Λόγω του ότι είσαι τυπικά εργαζόμενος δεν μπορείς να κάνεις αίτηση για επίδομα ανεργίας"εξηγεί στο Euronews ένας εργαζόμενος, υπό καθεστώς σύμβασης μηδενικών ωρών.
Σήμερα, 1000 και πλέον εργοδότες- ανάμεσά τους και το Παλάτι του Μπάκιγχαμ- απασχολούν υπαλλήλους με συμβάσεις "μηδενικών ωρών".
