Ο Πάολο Ενρικε Μακάντο έχει ζήσει σχεδόν όλη του τη ζωή στο νοσοκομείο του Σαό Παόλο της Βραζιλίας. Όταν ήταν δύο ετών υπέστη παιδική παράλυση που προκαλείται από πολιομυελίτιδα, και μέχρι σήμερα είναι συνδεδεμένος με ένα τεχνητό αναπνευστήρα 24 ώρες την ημέρα.
Όμως, παρά το γεγονός ότι όλη του τη ζωή την πέρασε καθηλωμένος σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, ο Πάολο σπούδασε computer animator και τώρα δημιουργεί μια τηλεοπτική σειρά για τη ζωή του.
Σε αυτή, ο 47χρονος άνδρας περιγράφει τα δύσκολα παιδικά του χρόνια μέσα στο νοσοκομείο που ήταν όλος του ο κόσμος, τις δυνατές φιλίες με τα παιδιά του θαλάμου του, τον πόνο που ένιωθε όταν σιγά σιγά, τα περισσότερα πέθαιναν λόγω των κακών συνθηκών και της ανεπαρκούς ιατρικής αγωγής στη Βραζιλία της δεκαετίας του 70.
Από τα δεκάδες παιδιά του "πολέμου της πολιομυελίτιδας" που γνώρισε τόσα χρόνια στο νοσοκομείο, έχει μείνει μόνο ο Πάολο και η Ελιάνα, η μακροχρόνια "γειτόνισσα" του και σύντροφος της μοναδικής ζωή που έζησε, μέσα στην κλινική.
"Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε σαν σύζυγοι, αλλά είμαστε περισσότερο σαν αδελφός και αδελφή», λέει και προσθέτει: "Κάθε μέρα, όταν ξυπνάω έχω τη βεβαιότητα ότι η δύναμή μου είναι εκεί -. είναι η Ελιάνα. Την εμπιστεύομαι και με εμπιστεύεται".
Ο κίνδυνος της λοίμωξης τους αναγκάζει να ζουν στο νοσοκομείο. Τα ταξίδια είναι σπάνια αλλά αξέχαστα, λέει ο Παόλο, ο οποίος έχει βγει στον έξω κόσμο 50 φορές συνολικά, οι περισσότερες τα τελευταία χρόνια που οι πρόοδοι στην ιατρική τεχνολογία επιτρέπουν λιγότερο βαρύ εξοπλισμό και λιγότερη ιατρική παρακολούθηση.
Μία από αυτές τις αξέχαστες στιγμές για τον Πάολο και την Ελιάνα ήταν όταν αντίκρισαν για πρώτη φορά τη θάλασσα, πριν από 12 χρόνια.
"Όταν άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου και είδα την θάλασσα είπα: Ουάου! τι είναι αυτό;;; θυμάται συγκινημένος ο Πάολο, που τότε ήταν 32 ετών.
""Μας έβγαλαν από το αυτοκίνητο και έσπρωξαν τα κρεβάτια μας πάνω στην άμμο. Ακόμα έχω την αίσθηση από το νερό στα χέρια μου..." λέει η Ελιάνα.
"Εμείς απολαμβάνουμε και εκτιμάμε αυτές τις μικρές στιγμές,που πολλοί άνθρωποι παίρνουν για δεδομένες και δεν σταματούν για να τις θαυμάσουν, όπως εμείς" λέει η παντοτινή σύντροφος του Πάολο, για όσο ακόμα χρόνο ζωής τους απομένει...
