Είναι τέσσερις το απόγευμα και ο κόσμος έχει γεμίσει την μικρή είσοδο του Σωματείου Άρτος και Δράση στο Πέραμα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, από το Πέραμα, το Κερατσίνι, τον Κορυδαλλό, την Δραπετσώνα, έρχονται εδώ κάθε απόγευμα για να πάρουν μια σακούλα με τρόφιμα, ρούχα ή ακόμα και παιδικά παιχνίδια. Το παντοπωλείο του Σωματείου λειτουργεί αποκλειστικά με εθελοντές και μέσα στους 18 μήνες λειτουργίας του έχει στηρίξει πάνω από 300 οικογένειες, αναφέρει σε ειδικό αφιέρωμα ο τύπος της ομογένειας και συγκεκριμένα το neoscosmos.com της Αυστραλίας.
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που μέχρι πρόσφατα δεν φαντάζονταν ότι κάποια μέρα θα περίμεναν με ένα χαρτάκι στο χέρι για να πάρουν δωρεάν τρόφιμα.
Όλες αυτές τις εβδομάδες που γυρνάμε τις συνοικίες της Αθήνας, ερευνώντας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης ακούμε τις ίδιες ιστορίες θυμού, και απελπισίας. Στο Πέραμα, στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, στο Νέο Κόσμο, στη Δάφνη όλο και περισσότεροι άνθρωποι εξαρτώνται πλέον για την επιβίωση τους από μη κυβερνητικές οργανώσεις, πρωτοβουλίες πολιτών και κοινωνικά παντοπωλεία.
Η οικονομική κρίση υπήρξε καταλυτική για τη ζωή όλων. Κάθε κοινωνική ομάδα χτυπήθηκε διαφορετικά, οι συνέπειες όμως για τους περισσότερους ήταν καταστροφικές.
Οι αριθμοί στην Ελλάδα του 2013 λένε πικρές αλήθειες. Η πολυδιαφημισμένη ανάκαμψη παραμένει κενός λόγος στα στόματα καλοταϊσμένων πολιτικών που έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Μέσα σε 2 χρόνια, από το 2009 μέχρι το 2011, ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε κατά 200,000 ξεπερνώντας τα 2,3 εκατομμύρια. Όμως ακόμα και όσοι τυπικά παραμένουν στην «μεσαία τάξη» βλέπουν τα εισoδήματ;a τους να συρρικνώνονται και την φορολογία να διπλασιάζεται: Μόνο την τριετία 2008-2011 τα νοικοκυριά στην Ελλάδα έχασαν το 17% του διαθέσιμου ακαθόριστου εισodήματ;oς τους.
Η φτώχεια όμως δεν είναι απλά μια λογιστική μείωση του εισοδήματος αλλά ένα σύνολο στερήσεων. Είναι η έλλειψη επιλογών και δυνατοτήτων, είναι η αδυναμία να ορίσεις τη ζωή σου, να σχεδιάσεις το μέλλον σου, να έχεις ίσες ευκαιρίες στην υγεία και την εκπαίδευση αλλά και την δυνατότητα να ξεφύγεις κάποτε από τη μοίρα που σου έχει επιβληθεί.
Η φτώχεια βρίσκεται πίσω από τους αριθμούς και τους πομπώδεις οικονομικούς όρους. Κρύβεται στα κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων, στα σπίτια με τα κλειστά παράθυρα, στο σκυθρωπό βλέμμα των περαστικών, στην σιωπηλή απελπισία του απολυμένου και στην δουλική υποταγή του χαμηλόμισθου. Έχει πολλά πρόσωπα αλλά συχνά ένα κοινό παρονομαστή: την απελπισία που γίνεται οργώ «αξιοποιήσιμη» στα χέρια νοσταλγών του φασισμού.
Για να δείτε το άρθρο ολοκληρωμένο μπορείτε να πατήσετε εδώ.
