Τρία χρόνια μετά από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνήλθαν για πολλοστή φορά. Συγκάλεσαν αυτή τη φορά Σύνοδο Κορυφής, επειδή ανακάλυψαν ότι υπάρχει πρόβλημα με την... ανεργία στη γηραιά ήπειρο !
Τι αποφάσισαν για αυτό ;
Να διαθέσουν για 26 εκατομμύρια ανέργους το ιλιγγιώδες ποσό των... 6 δισεκατομμυρίων ευρώ !
Έτσι, όμως, με επιδοματική πολιτική, δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία. Το συγκεκριμένο πρόβλημα αντιμετωπίζεται με πολιτικές ανάπτυξης και τόνωσης της αγοράς και της οικονομίας και όχι με πολιτικές διαρκούς λιτότητας και με διαρκείς υποσχέσεις για παρεμβάσεις, κατόπιν εορτής.
Μία... νύχτα νωρίτερα, οι υπουργοί Οικονομικών των 27 επικύρωναν με... τυμπανοκρουσίες την πολιτική, που θεωρεί τους καταθέτες των τραπεζών ως επενδυτές, αφού προβλέπει κούρεμα των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ (με παραθυράκια, πάντως, για haircut και σε χαμηλότερα ποσά). Μόνο, που ξεχνούν κάποιες πολύ σημαντικές – και διόλου ευκαταφρόνητες – παραμέτρους :
Ότι η ευρωπαϊκή οικονομία και αγορά έχει δομηθεί πάνω στην εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα.
Ότι η όποια μόχλευση επιχειρηθεί – την οποία και προανήγγειλαν οι ηγέτες -, θα πρέπει να περάσει μέσα από τις τράπεζες. Από ποιες τράπεζες, όμως (ακόμα περιμένουμε την τραπεζική ενοποίηση) ; Με ποια κεφάλαια, όταν οι καταθέτες θα έχουν αποσύρει τα χρήματά τους, φοβούμενοι το μοιραίο ;
Για ακόμα μια φορά, οι Ευρωπαίοι τρέχουν ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις. Πριν από τρία χρόνια, έβλεπαν απαθείς τα spread να εκτοξεύονται. Τώρα, βλέπουν τα ποσοστά της ανεργίας να τραβούν την ανηφόρα.
Και τι κάνουν για όλα αυτά ;
Παρασυρμένοι από το αντιπληθωριστικό σύνδρομο της Βαϊμάρης, που κυνηγά ακόμα τη Γερμανία, αρνούνται να δουν το πρόβλημα κατάματα και – για να καλύψουν τα προβλήματα, που προκαλεί η ευρεία λιτότητα – προσφεύγουν σε λαϊκίστικες πολιτικές και τσιτάτα, του τύπου “και οι καταθέτες πρέπει να πληρώνουν τα προβλήματα των τραπεζών” ή γενικόλογες τοποθετήσεις, όπως (για την ανεργία) “θα πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα”.
Με αυτά και με αυτά, δουλειά δεν γίνεται. Απαιτούνται αποφασιστικές κινήσεις για να λυθούν όλα αυτά τα προβλήματα και να σταλεί το κατάλληλο σήμα στις αγορές.
Αλλιώς, είναι περισσότερο από καταστροφικός...
...ο λαϊκισμός της εμμονικής αναποφασιστικότητας.
Καλησπέρα σας.
[email protected]
