Οι πρόωρες εκλογές και η στάση των δανειστών
Στο δρόμο προς τις πρόωρες εκλογές της 30ης Ιουνίου, η Ελλάδα δεν βγαίνει από το ραντάρ των θεσμών. Ο λογαριασμός των πρόσφατων παροχών μπαίνουν στο τραπέζι και τώρα έρχεται η ώρα της αλήθειας. Η σύνταξη της έκθεσης ενισχυμένης εποπτείας από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών βρίσκεται στην τελική της ευθεία καθώς στις 3 Ιουνίου, στη συνεδρίαση του EuroWorking Group το ελληνικό ζήτημα μπαίνει στο τραπέζι.
Στις 5 Ιουνίου η έκθεση θα δοθεί επισήμως στη δημοσιότητα και στις 13 Ιουνίου παροχές, καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα θα τεθούν στη συνεδρίαση του Eurogroup στο Λουξεμβούργο. Οι πρώτες μετρήσεις των Βρυξελλών έδειξαν ότι μόνο για το 2019, η υστέρηση έναντι του στόχου υπερβαίνει το 1,5 δις ευρώ με το πρωτογενές πλεόνασμα να υποχωρεί σχεδόν μια μονάδα κάτω από το όριο του 3,5% του ΑΕΠ. Από την πλευρά του το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, κάνει έναν εντελώς διαφορετικό λογαριασμό. Εκτιμά ότι τα πρόσφατα μέτρα τα οποία τέθηκαν σε ισχύ πριν τις ευρωκάλπες ( επίδομα στους συνταξιούχους, ΦΠΑ, ρυθμίσεις οφειλών σε έως 120 δόσεις) έχουν δημοσιονομικό κόστος 0,7% του ΑΕΠ για φέτος ή περίπου 1,4 δις ευρώ και κάπως έτσι, το πρωτογενές πλεόνασμα από 4,1% του ΑΕΠ θα κλείσει τελικά στο 3,5%.
Ένα μεγάλο μέρος της απόκλισης ανάμεσα στις εκτιμήσεις των Βρυξελλών και του υπουργείου Οικονομικών έχει να κάνει με την ενεργοποίηση της ρύθμισης χρεών στην εφορία. Η Κομισιόν σύμφωνα με πληροφορίες, στις αρχικές της εκτιμήσεις προέβλεπε τρύπα στα φετινά έσοδα η οποία θα μπορούσε να προσεγγίσει ακόμα και το 0,5% του ΑΕΠ ή περίπου 1 δις ευρώ.
Από την πλευρά του το υπουργείο Οικονομικών, κατά την κατάθεση της ρύθμισης στη Βουλή εκτιμούσε , μέσω της έκθεσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους πως δεν μπορεί να προβλεφθεί η επίπτωση. Λίγες ώρες αργότερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, προέβλεπε πρόσθετα έσοδα 200 εκατ. ευρώ ,εκτίμηση την οποία μέχρι πρότινος κάθε άλλο παρά συμμερίζονταν οι τεχνοκράτες των θεσμών. Στο πεδίο αυτό όμως, δεν αποκλείεται τελικά να υπάρξουν συγκλίσεις σε νέες εκτιμήσεις περιορίζοντας ενδεχομένως τις αρχικές προβλέψεις «μαύρης τρύπας». Ακόμα και έτσι όμως, τα νούμερα συνεχίζουν να μη βγαίνουν.
Ενστάσεις από την πλευρά των θεσμών υπάρχουν και στην ποιότητα των μέτρων τα οποία επέλεξε ως ελαφρύνσεις η ελληνική κυβέρνηση. Παρ’ ότι όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές αναγνωρίζουν ότι οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλοί και «κόβουν» ανάπτυξη, το μεγαλύτερο μέρος του πακέτου Τσίπρα αναλώθηκε στη γνωστή συνταγή της επιδοματικής πολιτικής, υπό μορφή 13ης σύνταξης αυτή τη φορά.
Το μέγεθος των τελικών αποκλίσεων στις οποίες θα καταλήξει η Κομισιόν, θα διαμορφώσει το εύρος των πιθανών κυρώσεων. Τις τελευταίες ημέρες στους κόλπους των κρατών μελών άλλωστε, είχαν γίνει ζυμώσεις για ενδεχόμενο μπλόκο στην πρόωρη αποπληρωμή μέρους του δανείου του ΔΝΤ. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το πραγματικό κόστος δεν είναι ευκαταφρόνητο ( 150 εκατ. ευρώ θα χάσει η Ελλάδα τα οποία θα κέρδιζε από τόκους) αλλά μεγαλύτερο είναι το κόστος από το αρνητικό μήνυμα στις αγορές.
