Σήμερα, χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο επισκέπτονται τα νησάκια Τρεμέτι ανοικτά της Ιταλίας, μικρές βραχονησίδες με αρκετά πλούσια βλάστηση και την Αδριατική απλωμένη εμπρός τους. Όμως, πριν από 75 χρόνια τα νησάκια αυτά δεν ήταν παρά μια... Γυάρος, ένας τόπος εξορίας που είχε φτιάξει το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι για να εκδιώκει εκεί τους ομοφυλόφιλους και τους τρανσέξουαλ. Ο ιταλικός φασισμός είχε κηρύξει απηνές κυνήγι στην ομοφυλοφιλία.
Όπως αναφέρει ο καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Μπεργκάμο, Lorenzo Benadusi, στο BBC, το κυνήγι επικεντρωνόταν ιδιαίτερα στους άνδρες ομοφυλόφιλους και αυτό γιατί ο Μουσολίνι πίστευε ότι "έθιγαν" το πρότυπο που ήθελε να πλασάρει για το ιταλικό φασιστικό καθεστώς. "Ο φασισμός ήταν ένα ρωμαλέο καθεστώς. Οι Ιταλοί λοιπόν έπρεπε να είναι δυνατοί και αρρενωποί και ήταν αδιανόητο να υπάρχει ομοφυλοφιλία στο φασιστικό καθεστώς" αναφέρει ο κ. Benadusi.
Το 1938, 45 άνδρες που κατηγορήθηκαν για ομοφυλοφιλία συνελήφθησαν μυστικά και οδηγήθηκαν στο νησάκι Σαν Ντόμινο στα Τρεμέτι. Και άλλοι άνδρες στη διάρκεια της δικτατορίας του Μουσολίνι οδηγήθηκαν εκεί. Έφταναν εκεί δεμένοι και έμεναν σε τεράστιους κοιτώνες. Πολύ συχνά οι δεσμοφύλακές τους, τους φώναζαν υποτιμητικά "κορίτσια".
Σήμερα, δεν πιστεύεται ότι ζει πια κάποιος από τους εξόριστους του Σαν Ντόμινο.
Ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες, κάποιοι κρατούμενοι βρήκαν τη ζωή τους στο νησί - φυλακή, απελευθερωτική εμπειρία.
Ήταν τέτοια η κοινωνική κατακραυγή και το όνειδος για την οικογένεια αν μαθευόταν κάτι για την ομοφυλοφιλία τους που προτιμούσαν την απομόνωση και την ανωνυμία στη ζωή τους στο νησί μαζί με ανθρώπους με παρόμοιες προτιμήσεις με αυτούς, που τουλάχιστον τους έδειχναν κατανόηση και ανοχή.
