Της Λήδας Δεληγιάννη
“Δεν είμαστε δαίμονες, δεν μας άγγιξε ο δαίμονας όταν ήμασταν στην κούνια! Ζητώ να εισακουσθώ, μιλώ σε μια κοινωνία σαν την ιταλική που δεν με δέχεται επειδή γεννήθηκα ομοφυλόφιλος...”. Τα λόγια του 17χρονου Ντάβιντε Τανκρέντι από την Ιταλία σοκάρουν τόσο που δεν μπορεί κανείς να μην προχωρήσει έστω και ένα βήμα τη σκέψη του.
Ο Ντάβιντε είναι ένας έφηβος που ανακάλυψε νωρίς ότι είναι γκέι. Αποφάσισε να γράψει μια επιστολή στην εφημερίδα La Reppublica ζητώντας η κοινωνία να γίνει πιο ανοικτή στους ανθρώπους με ομοφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό ειδάλλως – όπως λέει- η εναλλακτική είναι μόνον “η αυτοκτονία”. Ζητά την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, ζητά να τον αφήσουν “να μπορέσει να ζήσει και να μην αναγκασθεί να αυτοκτονήσει”.
Με την επιστολή του, ο 17χρονος οδήγησε βουλευτές της κεντροδεξιάς – και όχι μόνον- να ζητήσουν ανοικτά να τεθεί στη Βουλή προς ψήφιση η νομιμοποίηση των γκέι γάμων.
Η επιστολή του 17χρονου ήρθε έπειτα από την αυτοκτονία πολιτικού μέσα στην Παναγία των Παρισίων εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τη νομιμοποίηση των γκέι γάμων στη Γαλλία.
Ευρώπη: Όταν η ομοφυλοφιλία παίρνει βραβείο αλλά και... πυρά και μάχαιραν
Την ώρα που το έργο για την ερωτική σχέση δυο γυναικών παίρνει το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, σχεδόν 1.000.000 Γάλλοι βρίσκονται στο δρόμο και διαμαρτύρονται κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων που νομιμοποιήθηκε πρόσφατα στη χώρα τους. Και το “Η Ζωή Της Αντέλ” δεν ήταν η μόνη ταινία με αυτό το θέμα. Δυο εξαιρετικά διάσημοι ηθοποιοί, ο Μάικλ Ντάγκλας και ο Ματ Ντέιμον, με την ταινία “Behind the Candelabra”, θίγουν θέματα όπως η ομοφυλοφιλία και το AIDS.
Το βράδυ της Κυριακής, τα επεισόδια και οι συγκρούσεις στην πορεία όσων αντιτίθεται στο γάμο των γκέι ήταν σφοδρότατες. Η βία αυτή θα μπορούσε να “αναγνωστεί” και σε ένα δεύτερο επίπεδο: το πόσο σκληρές και άτεγκτες μπορεί να είναι οι απόψεις ακόμη και καλλιεργημένων ανθρώπων, όταν θίγεται το φλέγον ζήτημα της ομοφυλοφιλίας.
Πόσο εύκολο είναι όμως να αποδεχτεί ακόμη και μια σχετικά προοδευτική κοινωνία, όπως η γαλλική, την ομοφυλοφιλία;
Ίσως πιο δύσκολο από ό, τι φανταζόμαστε. Ο έρωτας ή ακόμη ακριβέστερα η σεξουαλικότητα έχει να κάνει με πολύ θεμελιώδεις αλλά και ενστικτώδεις πλευρές του ανθρώπου. Η πιο στοιχειώδης διαφοροποίηση που κάνουμε για κάθε άνθρωπο που συναντάμε είναι “άνδρας – γυναίκα”. Το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας όμως δεν μπορούμε και ούτε πρέπει να το εξετάσουμε σε ενστικτώδες επίπεδο.
Το ζήτημα της ελεύθερης επιλογής συντρόφου είναι ένα ζήτημα που εδράζεται βαθύτατα στον πυρήνα της ελευθερίας που πρέπει να απολαμβάνει κάθε άνθρωπος. Εξ ου και θα πρέπει ως τέτοιο ιερό δικαίωμα να διαφυλάσσεται από τη λογική, από τον πολιτισμό μας, από ανώτερες αξίες όπως ο σεβασμός προς τον άλλο και να μην αφήνεται σε ένα επίπεδο ενστικτώδους μάχης ισχύος του τύπου “δεν θα μου πεις εμένα τι είναι φυσιολογικό”, που ακούγεται – φωναχτά ή μη- και από τις δυο πλευρές.
Σε ποιες χώρες και πότε επετράπη ο γάμος των ομοφυλοφίλων στην Ευρώπη (πατήστε για μεγέθυνση)
