Της Βίκης Βαμιεδάκη
Στο δρόμο από την Αρναία στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, προσπαθούσα να μην χάσω από τα μάτια μου κανένα τοπίο. Καμιά από τις μαγικές εικόνες άλλοτε του βουνού, άλλοτε της θάλασσας. Οι λίγες μέρες που είχα περάσει στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, στην προ του Άθω περιοχή, ήταν τόσο γεμάτες, μα την ίδια στιγμή τόσο λίγες για όλα εκείνα που είδα και γεύτηκα κι όμως δεν χόρτασα…
Πριν αναχωρήσω για το ταξίδι μου στο – άγνωστο για τους πολλούς – τρίτο πόδι, η κύρια απορία όλων ήταν μια. «Είναι μακριά από τη Θεσσαλονίκη»; Όταν η πρώτη και η τελευταία στάση μου ήταν το ορεινό χωριό της Αρναίας, διαπίστωσα ότι δεν είχε περάσει ούτε μια ώρα, με χαλαρή οδήγηση από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Καλεσμένη του Οργανισμού Τουριστικής Ανάπτυξης προ του Άθω, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά το μύθο και την ομορφιά αυτού του τόπου, εκεί – όπως λένε οι ίδιοι - στη σκιά του ιερού Άθωνα, στο μυχό του κόλπου του Αγίου Όρους, στους πρόποδες του βουνού του Αριστοτέλη, στο Στρυμονικό κόλπο, στον κόλπο της Ιερισσού και τις παρυφές του Χολομώντα…
Όλα αυτά που είδα και γεύτηκα στο ταξίδι μου και που θα διαβάσετε παρακάτω, θα έχετε την ευκαιρία να τα ζήσετε και εσείς, αφού σε λίγες ημέρες ξεκινά το Mount Athos Area Gourmet, μια υπέροχη γαστρονομική γιορτή, που θα διαρκέσει έναν ολόκληρο μήνα, από 15 Μαΐου έως τις 15 Ιουνίου!
Ανυπομονώ να επιστρέψω σε λίγες μέρες και ελπίζω να σας παρασύρω να ξεκλέψετε και ‘σεις λίγο χρόνο για να πάρετε μέρος σε αυτή τη μεγάλη γιορτή. Το δικό μου ταξίδι έγινε στις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας, όπου γνώρισα εκτός από τα όμορφα παραδοσιακά έθιμα, τις γεύσεις, τις συνταγές που ετοιμάζουν τα νοικοκυριά για να τιμήσουν τη νηστεία. Ξεναγός και συνταξιδεύτρια μου η Μαρία Πάπα, που μπορεί να κατάγεται από την περιοχή και να την γνωρίζει από μικρό παιδί, όμως κάθε φορά που αντικρίζαμε ένα τοπίο, η έκπληξη της ήταν σαν τη δική μου. Σαν να το έβλεπε πρώτη φορά!
Η Αρναία
Η Αρναία ήταν για μένα μια έκπληξη. Μια πολύχρωμη κωμόπολη, χτισμένη σε υψόμετρο 600 μέτρων, στους πρόποδες του πυκνόφυτου ορεινού όγκου του Χολομώντα. Πρώτη στάση στο παραδοσιακό καφενείο «Λανάρα», όπου ο Άγγελος Γκαγκάνης μας κέρασε τσίπουρα και μας εξήγησε ότι τα παλιά χρόνια, εκεί ήταν χώρος επεξεργασίας μαλλιού.
Οι μεζέδες δεν είναι ποτέ προκαθορισμένοι, ούτε τους παραγγέλνεις. Έρχονται με τα τσίπουρα και τα ούζα και είναι εκλεκτοί. Από μπακαλιάρο σκορδαλιά, μέχρι λιαστό χταπόδι, φούσκες και χοχλιούς, απίθανα σπιτικά τουρσί με πικάντικες πιπεριές και λάχανο Αρναίας. Γλυκά κουταλιού και μεγάλη ποικιλία από λικέρ θα σας κρατήσουν για ώρα στο καφενείο. Η Αρναία είχε την τύχη από το 1990 να διατηρήσει και να αναδείξει την σπουδαία αρχιτεκτονική της. Όποιο κτίριο κατασκευάζεται ή αναπαλαιώνεται θα πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένες οδηγίες.
Η βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια της αποκάλυπτε υπέροχα σπίτια μακεδονίτικης νοοτροπίας, βαμμένα με έντονα χρώματα, όπου κυριαρχούσε το μπλε λουλακί, ξύλινα μπαλκόνια με λουλούδια, μικρές αυλές γεμάτες πολύχρωμες γλάστρες, πέτρινα σκαλοπάτια και φαναράκια που έδειχναν το δρόμο. Δαντέλες και κοφτά στόλιζαν τα παράθυρα, ενώ εξαιρετικές ζωγραφιές, με σχέδια όπως η «Άμπελος» κοσμούν πολλούς εξωτερικούς τοίχους κατοικιών. Οι σκούρες κεραμοσκεπές «σκέπαζαν» τον οικισμό, που είναι χτισμένος σε επίπεδα, με την κεντρική πλατεία να μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, αφού οι ταβέρνες με τα ντόπια κρέατα και τα πιάτα της ντόπιας κουζίνας έχουν πολλούς φανατικούς από όλη τη γύρω περιοχή.
Σε πολλά ανακαινισμένα μακεδονίτικα αρχοντικά, έχουν τοποθετηθεί κομψές ταμπέλες όπου εξηγούν την ιστορία του σπιτιού και ξεναγούν τον επισκέπτη και τον περαστικό στη ζωντανή ιστορία της Αρναίας. Αξίζει να επισκεφτείτε το Λαογραφικό και το μουσείο Υφαντικής, ενώ τώρα κατασκευάζεται και το μουσείο Μελιού, ένα προϊόν που η πόλη έχει μεγάλη ιστορία. Θέλησα να την γνωρίσω και έτσι επισκεφτήκαμε την «Πηγή του Μελιού Γεωργάκα» (2372022837) , μια οικογενειακή επιχείρηση που διατηρεί το πωλητήριο με τα εκλεκτά προϊόντα της στον κεντρικό δρόμο. Ο Αργύρης Γεωργάκας και η μητέρα του Θωμαή με περίμεναν για να δοκιμάσω τα πέντε είδη μελιού που παράγουν.
Ο περίφημο «σουσουρόμελο» επιβεβαίωσε τη φήμη του, αν και το μέλι Ερείκης έκλεψε τη δική μου γεύση, με τη φίνα υφή και το άρωμα του. Το απόσταγμα «Μουντοβίνα» - το τσίπουρο του μελιού όπως το αποκαλούν - ένα προϊόν Π.Ο.Π., που παράγεται από το βράσιμο της κερήθρας, ήταν εξαιρετικό και ιδιαίτερα δυνατό, με μια απαλή επίγευση μελιού στο στόμα. Γνήσια κεριά και βασιλικός πολτός, αλλά και βαζάκια με μέλια με ξυρούς καρπούς δέσποζαν στα ράφια. Η οικογένεια Γεωργάκα έχει τα μελίσσια της στη γύρω περιοχή, ενώ το χειμώνα τα μεταφέρει σε πιο θερμά κλίματα μέσα στη χώρα και παράγει όλα αυτά τα καταπληκτικά προϊόντα με τις παραδοσιακές μεθόδους.
Λίγο πριν αναχωρήσουμε επισκεφτήκαμε τον Ιερό Μητροπολιτικό Αγίου Στεφάνου, ο οποίος αποτελεί το μοναδικό θρησκευτικό μνημείο της Ελλάδας όπου οι πιστοί μπορούν να παρακολουθούν ιερά μυστήρια και ταυτόχρονα να θαυμάζουν τα αρχαιολογικά ευρήματα, ακριβώς κάτω από τα πόδια τους – εκεί που το γυάλινο δάπεδο χωρίζει το ναό από τον αρχαιολογικό χώρο. Η πρόσφατη καταστροφή του ναού από μια μεγάλη πυρκαγιά, έφερε την αρχαιολογική σκαπάνη να αποκαλύπτει αρχαίους ναούς κάτω από το πάτωμα. Χτίστηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο από την αρχή και τα σπουδαία ευρήματα βρίσκονται σε μια ιδιότυπη βιτρίνα, στο πάτωμα του ναού.
Γεύμα στο Άλσος
Λίγο έξω από την Αρναία, μας υποδέχθηκε ένα περιβάλλον πνιγμένο στην καταπράσινη ανοιξιάτικη φύση. Στο Άλσος της Αγίας Παρασκευής, μια έκταση στρωμένη με φρέσκο χορτάρι, οξιές και βελανιδιές, παιδιά έπαιζαν ανέμελα, ενώ κάποιοι έκαναν βόλτες με όμορφα άλογα. Καθίσαμε στο εστιατόριο Μπακατσιάνος (2372022750) όπου μας περίμενε ο σεφ Δημήτρης Πολύζος. Εκεί βρήκε τον παράδεισο του, μετά από χρόνια στην Αμερική και το Βέλγιο. Με μια αρωματική Μαλαγουζιά της Κλαούντια Παπαγιάννη, συνοδεύσαμε μύδια Ολυμπιάδας με κρασί, πιπεριές και κρεμμύδια, σαλάτα με χταπόδι, μαρούλι, φρέσκο πιπέρι και πετιμέζι, ενώ για κυρίως απολαύσαμε λεμονάτο αγιορείτικο μπακαλιάρο με πατάτες και κολοκύθι.
Ποιητική γεύση θα έλεγα, με φρέσκο ψάρι ψημένο μέσα σε ελαιόλαδο και κρεμμυδόζουμο και κρόκο από το Όρος. Ο Μπακατσιάνος είναι διάσημος για τα ψητά του κρέατα, αλλά και για το αγριογούρουνο και το αρνίσιο κότσι που μαγειρεύεται με φρούτα της κάθε εποχής. Μια δυνατή λίστα κρασιών με πάνω από 35 ετικέτες θα συνοδεύσει κάθε γεύση.
Μια αληθινή φάρμα
Νομίζω από παιδί είχα να δω παγώνια να ανοίγουν τα πολύχρωμα φτερά τους και να καμαρώνουν! Βρισκόμουν στην παραδοσιακή αγροτουριστική φάρμα «Πλατανόρεμα» (2372031615) που χάνεται μέσα σε μια μεγάλη έκταση, αγκαλιασμένη από την παρθένα φύση, με ρεματιές που τις σκεπάζουν πλατάνια, πανύψηλα δέντρα και κάθε λογής ζώα. Άλογα, παγώνια, κατσίκες, γουρουνάκια, παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους μέσα στη φύση, αλλά και μια παραδοσιακή ταβέρνα με γνήσιες τοπικές γεύσεις, αποτελούν τον επίγειο παράδεισο όλους.
Τέσσερις πέτρινες κατοικίες ενοικιάζονται για διακοπές και είναι πλήρως εξοπλισμένες. Σε μια από αυτές η κ. Ελένη Γιοβανοπούλου, μας έφτιαξε τα ωραιότερα τσουρέκια που έχω φάει ποτέ, φτιαγμένα με βιολογικά υλικά της φάρμας. Αφράτα και μοσχομυριστά, όχι πολύ γλυκά, τα απολαύσαμε με μερακλίδικο ελληνικό καφέ χαζεύοντας την υπέροχη θέα. Μπορείτε να τα παραγγείλετε ανά πάσα στιγμή!
Βόλτα στο Στρατώνι
Νωρίς το πρωί κατηφορίσαμε στην παραλία της Καρβουνόσκαλας, λίγο έξω από το Στρατώνι. Μετάνιωσα που δεν είχα μαγιό για να κάνω την πρώτη βουτιά του χρόνου σε αυτή τη μαγευτική παραλία με τη σκούρα χρυσή άμμο και τα ελαιόδεντρα να φτάνουν μέχρι την ακρογιαλιά. Από τα μπαλκόνια των ενοικιαζομένων δωματίων «Χρυσός Ήλιος» (6979721634 ) - που βρίσκονται ακριβώς από πάνω - η θέα είναι ειδυλλιακή. Είδαμε τις βάρκες να κυλούν τον γραφικό λιμενοβραχίονα του Στρατωνίου και ανεβήκαμε το δρόμο προς τον Άγιο Νικόλα του Βουνού για να θαυμάσουμε την απίστευτη θέα του κόλπου.
Η εμπειρία
Πριν φτάσουμε στην Ολυμπιάδα, κόψαμε από ένα χωματόδρομο, με τη φύση να μας αγκαλιάζει δεξιά και αριστερά και τις κυψέλες γεμάτες χαρωπά μελίσσια να δείχνουν ότι δεν ενοχλούνται καθόλου από την παρουσία μας. Κατηφορίσαμε προς τη θάλασσα και βρεθήκαμε στη μυδοκαλλιέργεια του Βασίλη Αναστασίου (2376051008). Λαξεμένα βράχια, δέντρα που σχεδόν ποτιζόντουσαν από το αλμυρό νερό, μια κρυφή λιλιπούτια παραλία γυμνιστών παραδίπλα και μια μικρή ξύλινη εξέδρα συνέθεταν το σκηνικό, κάτω από τη σκιά του Αριστοτελικού βουνού.
Μεγάλα τσαμπιά από ολόφρεσκα μύδια «τριβόντουσαν» για να ξεκολλήσουν, πάνω στους πάγκους. Ανεβήκαμε την μεγάλη πλατφόρμα και «ψαρέψαμε» με ένα μεγάλο γάντζο μια περίτεχνη πλεξίδα από μύδια. Γυρίσαμε πίσω και ο Βασίλης τα έριξε σε μια κατσαρόλα, άναψε ξύλα και τα «άχνισε» βράζοντας τα για λίγο σε θαλασσινό νερό. Σε ένα ξύλινο τραπεζάκι καθίσαμε και γευτήκαμε τη θάλασσα μαζί με ντόπιο παγωμένο τσίπουρο!
Εμπειρία μοναδική, το τοπίο ονειρεμένο και ο Βασίλης – ιχθυολόγος στο επάγγελμα – μου εξηγούσε ότι αυτά τα μεγάλα και υπέροχα μύδια Ολυμπιάδας είναι τόσο διάσημα, διότι μεγαλώνουν με τις καλύτερες συνθήκες. Απαιτούν ακόμα και 16 με 18 μήνες πριν συλλεχτούν, καθαρά νερά και μεράκι.
Η Λουλουδιά και η Ολυμπιάδα
Στο δρόμο προς την Ολυμπιάδα, σταματήσαμε στη μονάδα επεξεργασίας, συσκευασίας και πώλησης των μυδιών, του Βασίλη Αναστασίου. Ένας σύγχρονος, επισκέψιμος χώρος, αληθινό χειρουργείο, όπου θα μύδια καθαρίζονταν και συσκευάζονταν για να φτάσουν στον προορισμό τους. «Κλέψαμε» από το ψυγείο λίγα κυδώνια και ένα βαζάκι με αχινούς και προσγειωθήκαμε στην παραλία της Ολυμπιάδας. Οι μυδοταβέρνες εκεί έχουν την τιμητική τους και εμείς ήμασταν καλεσμένοι της Λουλουδιάς Αλεξιάδου, στην ταβέρνα της το «Ακρογιάλι» ή «Germany» όπως το γνωρίζουν οι παλιοί (2376051255). Καλό είναι να έχετε ώρες μπροστά σας όταν θα επισκεφτείτε την κουζίνα της.
Τι να πρωτοπεριγράψω από όσα γεύτηκα. Τα τουρσιά με τις πράσινες ντομάτες και τις τεράστιες ντόπιες ελιές, τα πιτάκια με άγρια χόρτα και μυρωδικά από το μαχξέ, τις σαλάτες με ρόκα, μαρούλι, ξερά κράνα και σύκα, καρύδια και μέλι, το γαύρο και τη σαρδέλα Ιερισσού, τα ολόφρεσκα μπαρμπούνια και τα διάσημα πετροκεφαλόπουλα. Η γεύση απογειώθηκε με το χταπόδι που μπήκε στην κατσαρόλα με πορτοκάλι, ξερά βερύκοκα, καρότο και κίτρινη πιπεριά, κρεμμύδι, σκορδάκι, αμπαρόριζα και φρέσκο πιπέρι.
Τα μύδια τα απολαύσαμε και πάλι τηγανιτά και αχνιστά και βέβαια τα κυδώνια με λεμονάκι και τους αχινούς πάνω στο ψωμί. Η παραλία της Ολυμπιάδας είναι πεντακάθαρη, οργανωμένη με λευκή αμμουδιά. Απέναντι βρίσκεται το νησάκι Καυκανάς, που λέγεται ότι ο βασιλιάς Φίλιππος εξόρισε τη σύζυγο του Ολυμπιάδα, για να την αναγκάσει να χωρίσει από τον εραστή της Αριστοτέλη…
Η Λουλουδιά διατηρεί και ένα μικρό ξενοδοχείο στην παραλία το «Λιοτόπι» (23760 51257), που είναι πράγματι ξεχωριστό. Πίσω από τη μικρή ρεσεψιόν ένα έπιπλο – βιτρίνα, είναι γεμάτο διάφορα σπιτικά λικέρ και γλυκά κουταλιού, για το συνεχές κέρασμα των ενοίκων, ενώ τα δωμάτια με τα παλιά έπιπλα, είναι στρωμένα με χειροποίητα κοφτά και όμορφες κουρτίνες. Ατμόσφαιρα μιας άλλης αυθεντικής αρχοντικής εποχής…
Η επίσκεψη μας ολοκληρώθηκε με μια περιήγηση στα Αρχαία Στάγειρα, τον τόπο που γέννησε τον Αριστοτέλη. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ιδιαίτερα αξιόλογος και χαρίζει συγκλονιστική θέα.
Βόλτα στην Ουρανούπολη και τα Νέα Ρόδα
Η πόλη της Ουρανούπολης είναι η πιο ανεπτυγμένη τουριστικά, καθώς αποτελεί την είσοδο για χιλιάδες επισκέπτες του Αγίου Όρους. Καταστήματα, ταβέρνες και καφέ, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια κρατούν την πόλη ζωντανή όλο το χρόνο. Είχα την ευκαιρία να δω τον στολισμό του Επιταφίου από τις κυρίες του χωριού, με χιλιάδες χάνδρες και μπουμπούκια λουλουδιών, ένα αληθινό κομψοτέχνημα. Στα Νέα Ρόδα η κυρία Ελένη Κοκόνα μας περίμενε στο σπίτι της και μας ετοίμασε παραδοσιακή ταχινόσουπα. Στο ήσυχο χωριό μπορείτε να απολαύσετε τις καθαρές θάλασσες, ενώ μια καλή επιλογή για διαμονή είναι τα ενοικιαζόμενα δωμάτια «Αλεξάνδρα» (2377031111), που βρίσκονται πάνω στο λόφο και από τα μπαλκόνια τους η θέα είναι υπέροχη.
Το νησάκι της Αμμουλιαννής
Από το λιμανάκι της Ουρανούπολης, πήραμε το καραβάκι και σε λίγα λεπτά φτάσαμε στην Αμμουλιανή. Ένας μικρός οικισμός και μερικές από τις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας βρίσκονται σε αυτό το μικρό νησάκι. Στην πλατεία του χωριού, μέσα στο Λαογραφικό μουσείο γεμάτο από την ιστορία των Μικρασιατών, η κυρία Δόμνα, μας έφτιαξε τα παραδοσιακά νηστήσιμα αμυγδαλωτά λουλούδια μικρασίας – μια μπισκοτένια λουλουδο-νοστιμιά, που αποτελεί γαστρονομικό σύμβολο του νησιού. Καθίσαμε έξω από τον νέο ξενώνα του νησιού τον «Ηλίανθο» (6944518218) και απολαύσαμε τον καφέ μας με γλυκό κουταλιού.
Ο Στράτος και η Μαίρη Βασιλείου, ένα νέο ζευγάρι, μηχανικοί πληροφορικής και οι δυο, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν σιγά σιγά την Αθήνα και δημιούργησαν στο νησί, έναν υπέροχο ξενώνα. Όμορφα δωμάτια, όλα με μεγάλα λαχταριστά κρεβάτια και έπιπλα coco-mat, ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, minimal ξεκούραστη διακόσμηση και πινελιές πολυτέλειας, ζεστά χρώματα και γνήσια φιλοξενία.
Ρωτήστε τους για τις δικές τους αγαπημένες παραλίες και ζητήστε τους να σας πάνε βόλτα με τη βάρκα σε μέρη για λίγους…
Το βράδυ επέστρεψα στο ξενοδοχείο που με φιλοξένησε όλες αυτές τις ημέρες, για να απολαύσω τα πολύ νόστιμα νέα πιάτα της κουζίνας. Το «Aristoteles Holiday Resort & Spa» (23770 71012) απλώνεται σε έναν λόφο πάνω από την Ουρανούπολη.
Μέσα στην πλούσια φύση, τα διάφορα κτήρια του, φιλοξενούν δωμάτια πολλών τύπων και σουίτες, ενώ μια σειρά από δραστηριότητες διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους. Νεροτσουλίθρες και πισίνες, μεγάλος παιδόποτος με εξειδικευμένο προσωπικό, ένα κέντρο spa με πολλές θεραπείες χαλάρωσης και ομορφιάς, σαλόνια και διαφορετικά εστιατόρια και ιδιαίτερα φιλικό σέρβις, αποδεικνύουν γιατί το συγκεκριμένο resort έχει πολλούς φανατικούς.
Το ξενοδοχείο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο φαγητό και την τοπική, αγιορίτικη κουζίνα. Ένας βιολογικός κήπος, με ζαρζαβατικά, ελιές, φρούτα και αρωματικά φυτά, προμηθεύει τις κουζίνες του, ενώ από φέτος το πρωινό θα έχει πολλές ελληνικές πινελιές. Βραδιές με μπάρμπεκιου με ψάρια και κρέας οργανώνονται συνεχώς, ενώ το δικό σας τραπέζι θα στηθεί σε όποιο σημείο και αν το ζητήσετε. Ζητήστε απλά τον διευθυντή του Τριαντάφυλλο Βογιατζή, πείτε του ότι το χωριό του τα Βασιλικά, είναι το ωραιότερο της περιοχής και θα κάνει οποιαδήποτε επιθυμία σας πραγματικότητα! Η απίθανη παραλία που απλώνεται μπροστά του έχει κρυστάλλινα νερά, ενώ ένα καραβάκι μεταφέρει στις παραλίες των κοντινών νησιών.
Λίγο πριν αναχωρήσω για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης την τελευταία μέρα, ανεβήκαμε στο Άλσος του Αριστοτέλη για ένα καφέ και θέα που κόβει την ανάσα. Στο πάρκο στην καρδιά του άλσους υπάρχουν όλα τα όργανα του αρχαίου πολυεπιστήμονα και φιλοσόφου. Επιστροφή στην Αρναία για να πάρω μέλι και κεριά και… όπως σας έλεγα στην αρχή, τώρα σχεδιάζω πως θα επιστρέψω πίσω…
Σε όλες αυτές τις διαδρομές κυριαρχούσαν ατέλειωτα τοπία, από τα σπουδαία κατάφυτα βουνά, τους καταπράσινους λόφους, τις μικρές ζωγραφιστές κοιλάδες, τους ειδυλλιακούς κόλπους βγαλμένους από καρτ-ποστάλ. Το Άγιο Όρος πάντα δεσπόζει σε κάθε στροφή του δρόμου, ο μύθος και η αύρα του κυριαρχεί. Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενώνες βρίσκονται σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, καθώς και σε ήσυχα σημεία της περιοχής και ανταποκρίνονται σε όλα τα γούστα και τα βαλάντια.
Η γαστρονομία της περιοχής και οι επιρροές που έχει από το Άγιο Όρος και τη μοναστηριακή κουζίνα, είναι μοναδική. Είναι μια εμπειρία από μόνη της, είναι ένας βασικός λόγος για την επιλογή των επόμενων διακοπών σας. Η προ του Άθω περιοχή είναι πράγματι ένας τόπος που μαγεύει και σε κρατά σε κάνει πάντα να επιστρέφεις…
Όλες οι πληροφορίες για την περιοχή αλλά και για το φεστιβάλ Mount Athos Area Gourmet που ξεκινά σε λίγες μέρες, με ένα κλικ εδώ
