Μια κοινή, μητρική γλώσσα γέννησε όλες τις ευρασιατικές γλώσσες που μιλιούνται σήμερα από την Ιβηρική έως τη Σιβηρία και την Αλάσκα. Όπως καταλήγει μια νέα βρετανο- νεοζηλανδική επιστημονική έρευνα, πριν από 15.000 χρόνια, όταν δηλαδή έφτανε στο τέλος της η τελευταία εποχή των παγετώνων, όλοι όσοι ζούσαν στην Ευρώπη και τον Καύκασο, κυνηγοί και συλλέκτες στην πλειοψηφία τους, μιλούσαν μια ενιαία γλώσσα. Μετά... Βαβέλ!
Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν βιολογικές- εξελικτικές και στατιστικές μεθόδους για να ιχνηλατήσουν το απώτατο γλωσσικό παρελθόν και να χρονολογήσει τις κοινές πρωτο- λέξεις των διαφορετικών γλωσσών της Ευρώπης και της Ασίας, οι οποίες σήμερα μιλιούνται από δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Aκαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), βρήκαν 23 αρχαίες λέξεις, κοινές σε διάφορες ευρασιατικές γλώσσες (αγγλικά, ιαπωνικά, ουρντού, σιβηρικές διαλέκτους κ.α.). Οι περισσότερες είναι ευρέως χρησιμοποιούμενες μέχρι σήμερα, όπως "εγώ", "εμείς", "άνδρας" και "μητέρα", αλλά κάποιες άλλες είναι σπανιότερες σήμερα και αποτέλεσαν έκπληξη, όπως "φτύνω" και "δενδρόφλουδα".
Από τη μητρική γλώσσα εκτιμάται ότι μέσα στα επόμενα 5.000 χρόνια ξεπήδησαν επτά άλλες που απάρτισαν την αρχαία ευρασιατική γλωσσική "σούπερ- οικογένεια" και αυτές, στη συνέχεια, διασπάστηκαν σε άλλες γλώσσες, οι οποίες σήμερα πια μιλιούνται από την Πορτογαλία έως την Άπω Ανατολή.
Η θεωρία της ύπαρξης μιας πρωταρχικής μεγάλης γλωσσικής ευρασιατικής οικογένειας, πριν επικρατήσει η κατοπινή γλωσσική Βαβέλ, είναι επίμαχη, καθώς είναι δύσκολο να αποδειχθεί από τους γλωσσολόγους, επειδή οι περισσότερες λέξεις εξελίσσονται πολύ γρήγορα, "συγκαλύπτοντας" έτσι την καταγωγή τους, αν είναι παλαιότερες από 5.000 έως 9.000 χρόνια. Πολλές λέξεις έχουν πιθανότητα 50% να αντικατασταθούν από μια τελείως διαφορετική λέξη κάθε 2.000 έως 4.000 χρόνια.
