Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι οι δύο τροχοί είναι αρκετοί σε μια μοτοσυκλέτα. Όχι όμως και ο Jon Parsons. Ο Jon είναι ένας μηχανικός που αυτόν τον καιρό εργάζεται ως σχεδιαστής για λογαριασμό της αεροδιαστημικής βιομηχανίας στην Αγγλία. Εκεί γύρω στο 2006 είχε ιδρύσει μιαν ατομική εταιρεία, την Dynamic Design Studio, με στόχο την εξέλιξη μιας τρίτροχης μοτοσυκλέτας.
"Οδηγώ δίτροχα από τα 16 μου. Από τα χέρια μου έχουν περάσει κάθε είδους μοτοσυκλέτες, από αυτόματα ως τράιαλ και από μοτοκρός ως τουριστικές και γουρούνες. Συνεχίζω να οδηγώ τακτικά, απολαμβάνοντας ιδιαίτερα τα ταξίδια ανά την Ευρώπη", λέει.
Βλέποντας το βίντεο με το τρίτροχο που κατασκεύασε και κρίνοντας από το πώς πάει, καταλαβαίνουμε ότι διακατέχεται από πραγματικό πάθος για την οδήγηση διτρόχων. Η κατασκευή του κινείται εντυπωσιακά και μοιάζει πράγματι να έχει ιδιαίτερες ικανότητες.
Όμως γιατί επέλεξε αυτήν την εν σειρά προσθήκη του τρίτου τροχού; Διαβάστε πως εξηγεί ο Parsons το σκεπτικό πίσω από την ιδέα του.
"Δύο γεγονότα έδωσαν το έναυσμα για να αρχίσω να σκέφτομαι το πώς θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια μοτοσυκλέτα 3x2x2. Το πρώτο συνέβη ενώ παρακολουθούσα τον πρώτο αγώνα Weston-Super-Mare που διεξαγόταν σε μια παραλία. Ήταν φανερό ότι οι motocross και enduro που συμμετείχαν, δυσκολεύονταν πολύ να βρουν πρόσφυση στους αμμόλοφους".
"Άρχισα να αναλογίζομαι τις πιθανές τεχνικές λύσεις, όπως την τοποθέτηση ελαστικών με μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής στην άμμο, ώστε να πάψουν οι τροχοί να σκάβουν, αντί να σπρώχνουν τη μοτοσυκλέτα μπροστά. Ένα φαρδύτερο ελαστικό ή ίσως δύο τροχοί δίπλα-δίπλα, όπως σε ένα τρίκυκλο, θα ήταν μια λύση. Όμως τότε το όχημα δεν θα μπορούσε να στρίβει σαν γνήσια μοτοσυκλέτα, γέρνοντας δηλαδή προς το εσωτερικό της στροφής".
"Η απάντηση λοιπόν ήταν τρεις τροχοί ο ένας πίσω από τον άλλο, οι οποίοι θα έπρεπε να λειτουργούν αναρτημένοι ανεξάρτητα. Επίσης ο τελευταίος, τρίτος τροχός, θα έπρεπε όχι μόνον να παίρνει και αυτός κίνηση αλλά και να στρίβει".
"Το δεύτερο γεγονός συνέβη ενώ έστριβα με το προσωπικό μου Kawasaki ZX-9 σε βρεγμένο δρόμο. Όταν ο εμπρός τροχός πάτησε σε ένα γλιστερό κομμάτι της ασφάλτου, έχασε την πρόσφυσή του. Το ίδιο έκανε και ο πίσω, αλλά όταν ξαναβρήκε την πρόσφυση, το αποτέλεσμα ήταν ένα άσχημο χάισαϊντ. Σκέφτηκα πως αν η μοτοσυκλέτα διέθετε έναν τρίτο, στρεφόμενο τροχό, τότε αυτός θα μπορούσε να εξουδετερώσει το γλίστρημα, διορθώνοντας τη στάση της μοτοσυκλέτας προτού εξελιχθεί σε χάισαϊντ"
"Από δυναμική άποψη, μια μοτοσυκλέτα με τρεις τροχούς εν σειρά, από τους οποίους οι δυο κατεβάζουν τη δύναμη στον δρόμο και επιπλέον στρίβουν, ενέχει κάποια πλεονεκτήματα. Οι δύο οδηγούμενοι τροχοί, δηλαδή ο μεσαίος και ο τελευταίος, προσφέρουν εξαιρετική πρόσφυση στο χώμα και σε ολισθηρές επιφάνειες, ενώ το τιμόνεμα του πίσω τροχού υποβοηθά το στρίψιμο"
"Επίσης οι τρεις τροχοί μειώνουν σημαντικά το σκαμπανέβασμα της μοτοσυκλέτας σε ανώμαλα εδάφη, προσφέροντας πιο ομαλή και ελεγχόμενη συμπεριφορά. Τα τρία λάστιχα αποτρέπουν τη βύθιση της μοτοσυκλέτας σε μαλακά, ασταθή εδάφη, το φρενάρισμα ελέγχεται καλύτερα. Τέλος μια μοτοσυκλέτα 3x2x2 είναι πιο στενή από μια γουρούνα και μπορεί να γείρει στις στροφές"
Ο Jon δηλώνει εντυπωσιασμένος από το MP3 της Piaggio και το Carver One: "Η τεχνολογία τους είναι αξιοθαύμαστη και η σχεδίασή τους προκειμένου να δουλέψει το σύστημα είναι πανέξυπνη, ειδικά όσον αφορά λύσεις που μπορούν να κατασκευαστούν μαζικά. Όμως το πρόβλημα με τα τρίτροχα αυτού του τύπου είναι η αστάθεια που εμφανίζεται, όταν ο ένας από τους μπροστινούς τροχούς συναντά μιαν ανωμαλία. Αυτό αναγκάζει τη μοτοσυκλέτα να γείρει κι άλλο".
"Όταν το 1998 ξεκίνησα να σχεδιάζω τις πρώτες μοτοσυκλέτες 3x2x2, δεν ήμουν καθόλου βέβαιος ότι θα κατάφερνα τελικά να φτιάξω μία που θα λειτουργούσε πραγματικά. Γιατί πέραν από τις άλλες τεχνικές προκλήσεις, η δυναμική ενός οχήματος που πρέπει και να ισορροπεί είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ό,τι ενός αυτοκινήτου για παράδειγμα".
"Το αρχικό πρωτότυπο ολοκληρώθηκε το 2007 και πέτυχε τον στόχο του, δηλαδή να αποδείξει πως η αρχή λειτουργίας 3x2x2 δεν είναι κάτι το αφηρημένο, αλλά ότι μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα δίτροχο με την υπάρχουσα τεχνολογία."
Η σχεδίαση του Parsons προφανώς ταιριάζει περισσότερο στην εκτός δρόμου οδήγηση, όπου προσφέρει φανερά πλεονεκτήματα. Οπότε όλοι εσείς με τα «R» δεν έχετε ελπίδες.
Ο Jon αυτόν τον καιρό αναζητεί συνεργασία με κάποια εταιρεία που θα μπορέσει να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, την παραγωγή της μοτοσυκλέτας 3x2x2.
