Ικανοποιημένος από τη συμφωνία για την Κύπρο είναι ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank Γ. Κρέμερ. Μιλώντας στην DW εκτιμά ωστόσο ότι το κυπριακό ΑΕΠ ενδέχεται να μειωθεί κατά 10% στα επόμενα 2-3 χρόνια.
Ο Γεργκ Κρέμερ επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank, της δεύτερης σε μέγεθος γερμανικής τράπεζας, κάνει τον δικό του απολογισμό μιλώντας στην DW: "Θετικό είναι ότι η Κύπρος κατέληξε σε συμφωνία με τους εταίρους αποτρέποντας έτσι μια χρεοκοπία και την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, που θα οδηγούσε σε έξοδο από το ευρώ. Θετικό είναι επίσης ότι οι καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ εξαιρούνται από μια έκτακτη εισφορά. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι δεν παραβιάζεται η βασική αρχή της εγγύησης καταθέσεων μέχρι 100.000 ευρώ. Θετικό είναι εκτός αυτού ότι οι εταίροι δεν υποχώρησαν. Κάθε άλλη επιλογή θα εξασθενούσε τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στις χώρες της περιφέρειας, που βρίσκονται ούτως ή άλλως πλέον σε άμυνα".
Η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα στερεί την Κύπρο από ένα σημαντικό πυλώνα της οικονομίας της. Ο Γεργκ Κρέμερ προβλέπει για το επόμενο διάστημα σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις:
"Ο οικονομικός τομέας της Κύπρου είναι υπερδιογκωμένος. Με τις ριζικές αλλαγές στις δύο μεγαλύτερες τράπεζες ο τομέας επανέρχεται σε ένα πλαίσιο και αυτό σημαίνει δυστυχώς ότι θα χαθούν μαζικά θέσεις εργασίας. Εννοείται ότι η κυπριακή οικονομία δεν θα καταρρεύσει, όπως θα συνέβαινε αν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία στις Βρυξέλλες. Και μόνο όμως με την απώλεια θέσεων εργασίας στον οικονομικό και τραπεζικό τομέα, η κυπριακή οικονομία θα συρρικνωθεί σημαντικά. Αυτό μπορεί να σημαίνει για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια ακόμα και συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 10%".
Με δεδομένες τις κοινωνικές επιπτώσεις με τις οποίες θα βρεθεί από εδώ και στο εξής αντιμέτωπη η μεγαλόνησος, ο Γερκ Κρέμερ δηλώνει ότι "θα δούμε αν το πακέτο βοήθειας που λαμβάνει η Κύπρος τώρα θα είναι αρκετό".
Όπως εκτιμά, "προς το παρόν το θεωρώ μάλλον απίθανο η Κύπρος να χρειαστεί και άλλη βοήθεια διότι οι Κύπριοι συμβάλλουν σημαντικά στη διάσωση των τραπεζών, όπου και ελλοχεύουν οι περισσότεροι κίνδυνοι. Δεν το πιστεύω, αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω εντελώς".
Η αρχή "αλληλεγγύη έναντι μεταρρυθμίσεων", την οποία εκπροσωπεί κυρίως η Γερμανία, απορρίπτεται από την πλειονότητα των πολιτών στις χώρες της κρίσης, επειδή εκείνοι επωμίζονται εν τέλει το βάρος των μεταρρυθμίσεων. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank θεωρεί ότι κοινωνικές επιπτώσεις οφείλονται στο ότι η ευρωζώνη έχει χωριστεί σε χώρες-δανειστές και χώρες-οφειλέτες.
"Οι πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής διάσωσης. Εδώ και χρόνια υποστηρίζω ότι όταν μια χώρα αναλαμβάνει να στηρίξει οικονομικά μια άλλη τότε η ευρωζώνη χωρίζεται μοιραία σε πιστωτές και οφειλέτες, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Θα το είχαμε αποφύγει αν οι ευρωπαϊκές χώρες έκαναν όσα είχαν κάνει ορισμένες ασιατικές χώρες μετά την κρίση του 1997-1998. Εκεί δεν υπήρχε κάποιος δυνατός εταίρος να βοηθήσει και αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν βραχυπρόθεσμα ριζικές, επίπονες μεταρρυθμίσεις βιώνοντας μια σκληρή κρίση. Μετά από 2 χρόνια, όμως, την ξεπέρασαν αποκαθιστώντας την ανταγωνιστικότητά τους και με πλεονάσματα στο εμπορικό ισοζύγιο. Στην ευρωζώνη οι χώρες που βιώνουν κρίση δεν ήθελαν να επιλέξουν αυτό το δρόμο. Ζήτησαν βοήθεια και την έλαβαν. Το τίμημα που καταβάλλουν είναι ότι αλλάζουν οι σχέσεις με τους εταίρους τους. Είναι όπως στην ιδιωτική μας ζωή. Όταν από φίλος γίνεσαι δανειστής ή οφειλέτης, η ποιότητα της σχέσης μεταβάλλεται".
