Την ξεχωριστή περίπτωση του Σίλβιο Μπερκουσκόνι και το πώς συνεχίζει να μαγνητίζει μία σημαντική μερίδα Ιταλών ψηφοφόρων, προσεγγίζει με άρθρο του, στην ιστοσελίδα του CNN ο γνωστός, Βρετανός δημοσιογράφος, Μπιλ Έμμοτ.
"Πιστεύουμε ότι σε έναν πολιτικό κόσμο, όπου κυριαρχεί η μαζική επικοινωνία, δεν υπάρχει μεγάλο περιθώριο συγχώρεσης για σκάνδαλα, ή άλλες προσωπικές αποτυχίες, ή ακόμη για μία κακή κυβερνητική επίδοση", αναφέρει ο Έμμοτ. "Υπό αυτό το σκεπτικό, ο Μπερλουσκόνι θα έπρεπε να είχε πεθάνει πολιτικά από καιρό, αντί να έρχεται δεύτερος, σε απόσταση αναπνοής από τον πρώτο, στις ιταλικές εκλογές αυτής της εβδομάδας", συμπληρώνει.
Οι εξωτερικοί παρατηρητές ίσως παραμένουν αμήχανοι από την επιτυχία του Σίλβιο να συνεχίζει να προσελκύει ψηφοφόρους, αλλά αρκετοί Ιταλοί είναι λιγότερο έκπληκτοι σχετικά με την επιτυχία του. "Αυτό συμβαίνει, γιατί οι Ιταλοί τον προσεγγίζουν στη βάση ενός πλαισίου, όχι αποσπασματικά. Στην ιταλική πολιτική σκηνή, το πλαίσιο είναι τα πάντα", εξηγεί ο Έμμοτ.
Ο Έμμοτ προσεγγίζει το φαινόμενο Μπερλουσκόνι, που κατάφερε να στείλει στην κάλπη και να ψηφίσουν υπέρ του κόμματος του τους διπλάσιους ψηφοφόρους από ό,τι προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις δύο μόλις μήνες πριν, εξετάζοντας τις εξής μεταβλητές:
Δίνει απίστευτες υποσχέσεις : "Εν μέρει, αυτό είναι σωστό", αναφέρει ο Έμμοτ. Ο Μπερλουσκόνι μπορεί τη μία ημέρα να υπόσχεται κάτι και την επόμενη να υπόσχεται εντελώς το αντίθετο, προσθέτει. "Ωστόσο, αυτό είναι και παραπλανητικό: η βασική υπόσχεση, που έδωσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2013, έγινε ολοκληρωτικά πιστευτή - ότι θα περιέκοβε ή ακόμη θα καταργούσε έναν επίφοβο φόρο ακίνητης περιουσίας", υπογραμμίζει ο Βρετανός δημοσιογράφος.
Οι κυβερνητικές του επιδόσεις τον καθιστούν αναξιόπιστο : "Ναι, όσον αφορά στη συνολική οικονομική πολιτική", σχολιάζει ο Έμμοτ. "Αλλά όχι όσον αφορά στη φορολογία", συμπληρώνει. "Είχε υποσχεθεί να κόψει τον συγκεκριμένο φόρο στα ακίνητα από πριν, και εν μέρει είχε τηρήσει τη συγκεκριμένη υπόσχεση".
Είναι ανεύθυνος : "Ναι, όπως σχεδόν όλοι στην ιταλική πολιτική σκηνή, πιστεύουν οι Ιταλοί".
Οι δίκες και τα σεξουαλικά σκάνδαλα τον έχουν καταστήσει εθνική ντροπή : "Όχι στην πραγματικότητα, καθώς κατά καιρούς η συμπεριφορά του έχει δοκιμάσει ακόμη περισσότερο την ανοχή των Ιταλών", αναφέρει ο Βρετανός. "Ωστόσο, το πλαίσιο είναι σημαντικό: πληθώρα ανθρώπων πιστεύουν ότι το δικαστικό σύστημα της Ιταλίας λειτουργεί καταστροφικά άσχημα, επομένως, εάν ο Μπερλουσκόνι έχει πρόβλημα με αυτό - όπως τόσοι πολλοί άλλοι - τότε και τι έγινε;", συμπληρώνει. Επιπλέον, "τα σεξουαλικά σκάνδαλα είναι μέρος του προσωπικού του marketing, καθώς επιδιώκει να βρίσκεται με νεαρές γυναίκες προκειμένου να φαίνεται λαμπερός, νέος, διασκεδαστικός και ευτυχισμένος".
Οι αντίπαλοί του είναι περισσότερο υπεύθυνοι και διαθέτουν καλύτερα εχέγγυα : "Αυτό μπορεί να ισχύει για το Μάριο Μόντι, αλλά δεν είναι αλήθεια για τους μεγαλύτερους αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένων και των αριστερών δυνάμεων, που έχουν τα δικά τους σκάνδαλα, τα δικά τους ατομικά συμφέροντα, και έχουν επιδείξει, κατά τη διάρκεια μάλιστα της προεκλογικής περιόδου, και οι ίδιοι δείγματα κατάχρησης εξουσίας, όπως στην περίπτωση της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, της Monte dei Paschi di Siena», υπογραμμίζει.
Ο Μπερλουσκόνι κατέχει τα τρία μεγαλύτερα κανάλια στην Ιταλία και τη μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρεία, καθώς επίσης και τεράστια χρηματικά ποσά : "Λοιπόν, αυτός δεν είναι ένας παραπλανητικός παράγοντας. Είναι, όμως, ένας λόγος, ίσως τόσο προφανής για να στηριχτούμε, προκειμένου να εξηγήσουμε την συνεχιζόμενη επιτυχία του Μπερλουσκόνι στην ηλικία των 76 ετών", καταλήγει ο Μπιλ Έμμοτ.
