Με άρθρο στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, παρεμβαίνει στη συζήτηση που έχει αρχίσει, εδώ και λίγες ημέρες, σχετικά με τα "λάθη" του ΔΝΤ στον σχεδιασμό του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής, απορρίπτοντας τη λογική που διέπει αυτήν τη συζήτηση και τον τρόπο διεξαγωγής της. "Με φοβίζει η συζήτηση των τελευταίων ημερών" αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Βενιζέλος απορρίπτει την εκδοχή ότι πρόκειται απλά για ένα "τεχνικό" λάθος, καθώς και ότι οι ευθύνες βαρύνουν μόνο το ΔΝΤ. Σχετικά με το τι πρέπει να γίνει, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τονίζει το γεγονός ότι στο δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής προβλέπεται η ρήτρα της "βαθύτερης ύφεσης" (η οποία υφίσταται) και η οποία οδηγεί «σε επαναδιαπραγμάτευση και αναθεώρηση της σύμβασης».
Θεωρεί ότι οι εταίροι πρέπει να αντιληφθούν πού οδήγησε η εμμονή τους στις οικονομικές ιδεοληψίες του νεοφιλελευθερισμού, αλλά, τονίζει, "το κλειδί" το κρατάμε στα χέρια μας και ότι οι βασικές προϋποθέσεις για τη στροφή της χώρας είναι "εσωτερικές" και κυρίως "πολιτικές και κοινωνικές".
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα πρέπει να εμμείνει "στην εκτέλεση του προϋπολογισμού και τη συνεπή προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων" θεωρώντας ότι αυτό είναι το «σημείο ισορροπίας» της σχέσης της Ελλάδας με τους εταίρους.
Μεγάλη σημασία δίνει ο κ. Βενιζέλος σε τρεις παράγοντες που αποτελούν σημαντικές προϋποθέσεις για την επίτευξη των στόχων: πολιτική σταθερότητα, κοινωνική ευαισθησία και εθνική συστράτευση. Τονίζοντας ότι αυτή θα είναι η απάντηση προς τους εταίρους, η οποία δεν συνιστά κάποιο "αίτημα" προς αυτούς.
Αναλυτικότερα:
Ο κ. Βενιζέλος εκφράζοντας φόβους για τη συζήτηση που διεξάγεται για τα «κρίσιμα μακροοικονομικά "λάθη" του ΔΝΤ», τονίζει ότι αν στην Ελλάδα υπάρχει "τόσο βραχεία μνήμη… θα δυσκολευτούμε να εφαρμόσουμε το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και οριστικής εξόδου από την κρίση…".
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναφέρει επίσης ότι "προφανώς και το πρώτο πρόγραμμα προσαρμογής είχε τεράστια σχεδιαστικά λάθη. Το θεμελιώδες λάθος ήταν ο συνδυασμός "στήριξης και τιμωρίας". Και προσθέτει ότι "η επιλογή των εταίρων μας είχε και εξακολουθεί να έχει πρωτίστως ιδεολογικά χαρακτηριστικά" και "εκπηγάζει από τον συνδυασμό μιας δημοσιονομικά συντηρητικής και μιας οικονομικά νεοφιλελεύθερης αντίληψης".
Στο άρθρο του ο κ. Βενιζέλος θεωρεί ότι επιβλήθηκε στη χώρα, με την πίεση και απαίτηση των εταίρων και γι αυτό προσέλαβε ακραία μορφή, ένα πρόγραμμα με τα εξής σημαντικά σφάλματα:
- Ήταν περιορισμένης έκτασης καθώς τα 110 δισ. ευρώ εθεωρούντο τότε πάρα πολλά.
- Εντυπωσιακά βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα που προέβλεπε επάνοδο στις αγορές ήδη από το 2011.
- Υψηλού κόστους δανεισμού και από την Ευρωζώνη και από το ΔΝΤ.
- Χωρίς πρόβλεψη για μείωση του δημοσίου χρέους και χωρίς πραγματική μέριμνα για τη βιωσιμότητά του.
- Χωρίς ολοκληρωμένο μηχανισμό προστασίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ακόμη και οι διαρθρωτικές αλλαγές που τραβούσαν το ενδιαφέρον των εταίρων μας, τονίζει, ήσαν έντονα στραμμένες στη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος.
Όπως τονίζει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αυτός ο εσφαλμένος σχεδιασμός δεν έγινε όμως μόνο από το ΔΝΤ, άλλα και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από την ΕΚΤ και επικυρώθηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών- μελών της Ευρωζώνης. Μάλιστα, υπογραμμίζει ότι "η ΕΚΤ ήταν αυτή που μέχρι τον Ιούλιο του 2012 αντιδρούσε με δραματικούς τόνους σε κάθε ιδέα μείωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, θεωρώντας την "έγκλημα καθοσιώσεως" σε βάρος του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και της δανειοληπτικής ικανότητας των κρατών- μελών της Ευρωζώνης".
Στο σχεδιαστικό αυτό πρόβλημα, αναφέρει ο κ. Βενιζέλος, "προστέθηκε πολύ γρήγορα ένα ακόμη μεγαλύτερο: η αβεβαιότητα για την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα του προγράμματος που προσέλαβε διαστάσεις χιονοστιβάδας ως προς το λεγόμενο νομισματικό κίνδυνο της Ελλάδας".
Ο κ. Βενιζέλος τονίζει ότι όσα αποκάλυψε η έκθεση Μπλανσάρ είχαν εντοπιστεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου και συνδέει την επιλογή του τότε πρωθυπουργού και την από μέρους του αποδοχή να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, ακριβώς με τη διαπραγμάτευση για τη διόρθωση αυτών των προβλημάτων.
Για την Ελλάδα προσθέτει ότι μετά το 2009 ποτέ δεν βρέθηκε μπροστά στο δίλλημμα "αν θα επιλέξουμε μια καλή ή μια κακή λύση. Το δίλημμα ήταν πάντα ανάμεσα σε μια κακή και μια απολύτως καταστροφική λύση".
Για τον κ. Βενιζέλο πρέπει να γίνουν "κινήσεις αναπτυξιακής στήριξης της Ελλάδας και σε ευρωπαϊκό και σε διμερές επίπεδο", για να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας, όπως και ο κίνδυνος εκφασισμού, κάτι που, όπως αναφέρει, αντιλαμβάνεται πλέον η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Προσθέτει, όμως ότι:
"Το κλειδί των εξελίξεων το κρατάμε πάντα εμείς οι ίδιοι, εδώ στην Ελλάδα. Από τη δική μας ενότητα, αποφασιστικότητα, σοβαρότητα και δουλειά εξαρτάται το μέλλον μας. Οι προϋποθέσεις εθνικής ανάκαμψης είναι βεβαίως και εξωτερικές. Συνδέονται με την υποχρέωση των εταίρων μας να καταλάβουν τι συνέβη και τι γίνεται στην Ελλάδα. Ποια μεγάλα λάθη έκαναν με τις επιλογές, αλλά και την ρητορική τους, ώστε να μη τα επαναλάβουν τώρα που μπορούμε να κάνουμε τη στροφή.
Οι κρίσιμες προϋποθέσεις είναι όμως πρωτίστως εσωτερικές. Όχι μόνο δημοσιονομικές και χρηματοοικονομικές, αλλά κυρίως πολιτικές και κοινωνικές. Αυτές είναι που διασφαλίζουν και την εθνική ενότητα και τη κοινωνική συνοχή και την αναπτυξιακή επαναφορά της χώρας".
Επικρίνει όσους υποστηρίζουν "ότι η ελληνική οικονομία πληρώνει ένα τεχνικό λάθος των οικονομολόγων του ΔΝΤ που πρέπει να υπολογισθεί στον τρόπο εφαρμογής του προγράμματος για να αναπληρωθεί ένα μέρος της βλάβης που προξένησε", χαρακτηρίζοντας συνωμοσιολογική αυτή τη θέση, ανάλογου χαρακτήρα με εκείνη, σύμφωνα με την οποία "για την κρίση χρέους, ελλείμματος και ανταγωνιστικότητας και άρα για την υπαγωγή της Ελλάδας σε πρόγραμμα προσαρμογής ευθύνονται οι υπολογισμοί της στατιστικής υπηρεσίας το Φθινόπωρο του 2010".
"Ο αγώνας για να υπερβεί η Ελλάδα την κρίση διεξάγεται επί τρία συνεχή χρόνια και είναι συνεχής και επίπονος"», τονίζει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,και προσθέτει ότι "οι εταίροι μας πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία καθόλου μα καθόλου περιθώρια για πρόσθετες εισοδηματικές περικοπές. Αυτό δεν αφορά μόνο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ή χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, αλλά και τα μεγάλα μεσαία στρώματα, τον κορμό της κοινωνίας που έχει φτάσει στα όριά της. Δεν υπάρχει περιθώριο για οτιδήποτε έχει υφεσιακή επίπτωση ή επιτείνει την ανεργία".
