Με εντυπωσιακά επιπόλαιο τρόπο διεξάγεται στη χώρα μας η συζήτηση περί Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ακόμα και τώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις πηγών του ΠΑΣΟΚ, που σχολιάζουν την τροπή που τείνει να πάρει η συζήτηση ύστερα από την αποκάλυψη λανθασμένων εκτιμήσεων του Ταμείου για την Ελλάδα.
Οι ίδιες πηγές τονίζουν ότι “την ώρα που ο κ. Τσίπρας έκθαμβος από την αμερικανική πολιτική αθωώνει το ΔΝΤ και καταδικάζει τις ελληνικές κυβερνήσεις για τις περικοπές μισθών, κάποιοι θέτουν ως προτεραιότητα την αποχώρηση του ΔΝΤ ώστε στο πρόγραμμα στήριξης να μείνουν μόνο οι ευρωπαϊκοί θεσμοί”.
Στην Ιπποκράτους απορούν γιατί όσοι θέτουν παρόμοια θέματα “δεν αναρωτιούνται τι έλεγαν και τι έκαναν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όταν το ΔΝΤ έκανε εσφαλμένες μακροοικονομικές εκτιμήσεις για το ελληνικό πρόγραμμα”.
Υπενθυμίζουν εξάλλου τα περιστατικά της περιόδου από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011, όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, είχε συγκρουστεί με την Τρόικα λόγω, ακριβώς, των εσφαλμένων εκτιμήσεών της σχετικά με την ύφεση. Τότε, η Τρόικα είχε αποχωρήσει από την Ελλάδα δυσαρεστημένη. Και όπως επισημαίνουν στην Ιπποκράτους, εκείνη την περίοδο, όσοι τώρα κάνουν λόγο για αποχώρηση του ΔΝΤ από τον μηχανισμό στήριξης, έκαναν λόγο για “μπλόφα”, επικρίνοντας μάλιστα τον κ. Βενιζέλο. Ωστόσο, όπως τονίζεται, εκείνη η σύγκρουση “οδήγησε στο δεύτερο βελτιωμένο πρόγραμμα και στο κούρεμα του χρέους”.
Οι ίδιες πηγές του ΠΑΣΟΚ τόνιζαν επίσης ότι “το ΔΝΤ δεν βρέθηκε στην καρδιά της Ευρωζώνης λόγω της Ελλάδας, αλλά λόγω της δυσπιστίας της Γερμανίας και άλλων κρατών προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή”. Και προσθέτουν ότι “το ΔΝΤ είναι τώρα παρόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται σε τυπικό ή ουσιαστικό πρόγραμμα στήριξης”.
Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι οι προτάσεις που διατυπώνονται τελευταία έχουν ως στόχο τη δημιουργία στιγμιαίων επικοινωνιακών εντυπώσεων. Το ζήτημα, τονίζεται, είναι πώς μπορεί να διασφαλισθεί τώρα η έξοδος της Ελλάδας συνολικά από την κρίση με βιώσιμο χρέος, ανταγωνιστικότητα και ουσιαστική ισοτιμία μέσα στην Ευρωζώνη, και όχι επιπόλαιες και πρόχειρες προτάσεις της επικοινωνιακής στιγμής, χωρίς συνολική θεώρηση της εθνικής στρατηγικής.
