Στην παρέμβαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Δένδια, που κατηγόρησε μερίδα δικαστικών ότι εθελοτυφλούν μπροστά στην τρομοκρατία, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αντώνης Ρουπακιώτης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό “Αθήνα 9.84”.
Ο κ. Ρουπακιώτης αρνήθηκε να σχολιάσει τα λεγόμενα του κ. Δένδια, τονίζοντας ότι δε θα έκρινε ποτέ έναν άλλο υπουργό, σχολιάζοντας ωστόσο πως κατά τη γνώμη του οι δηλώσεις αυτές δεν απευθύνονται σε κάποιον συγκεκριμένο δικαστή, και άρα δεν έχει κανέναν λόγο να υπερασπιστεί συγκεκριμένους δικαστές. “Μπορώ όμως να πω ότι ο δικαστής -που θέλω να πιστεύω ότι ο κ. Δένδιας δεν τον εννοούσε-, ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση των δύο, οι οποίοι κρίθηκαν μη προφυλακιστέοι, έχει κατηγορηθεί άλλες φορές ότι με τον πιο εύκολο τρόπο αποφασίζει να κρίνει ότι πρέπει προσωρινώς να κρατούνται, να προφυλακίζονται πολίτες για τις πράξεις αυτές περί τρομοκρατίας”, επεσήμανε.
Παρακάλεσε μάλιστα να μην υπάρξουν άλλες τέτοιες παρεμβάσεις από άλλο μέλος της κυβέρνησης, ερωτηθείς σχετικά.
Όσο για τα προβλήματα των ελληνικών δικαστηρίων, ο κ. Ρουπακιώτης παραδέχθηκε ότι “υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα στην οργάνωση των δικαστηρίων”, και αναφέρθηκε σε νομοσχέδιο που θα κατατεθεί την Πέμπτη, με το οποίο προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι όποιες υποθέσεις εκκρεμούν και για τις οποίες αποφασίζεται η προσωρινή κράτηση του κατηγορουμένου, θα εγγράφονται στα στοιχεία του κάθε δικαστή και του κάθε εισαγγελέα, ώστε αν αποδεικνύεται ότι υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση, αυτό να κρίνεται ως στοιχείο και για την προαγωγή του.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στο θέμα που έχει προκύψει με τις απεργίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επισημαίνοντας: “Για κάθε συνδικαλιστικό φορέα, όποιος κι αν είναι αυτός, πρέπει να συντρέχουν τρία στοιχεία. Πρώτον, η σημαντικότητα του αιτήματος, ο χρόνος επέκτασης της απεργιακής κινητοποίησης και οι συνέπειες σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Εξ ορισμού, κάθε απεργία ή κάθε αποχή, έχει ως αποτέλεσμα να πλήττονται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό η κοινωνία, οι πολίτες και η λειτουργική σχέση με τις δραστηριότητες που αυτοί επιχειρούν. Αυτό είναι δεδομένο. Εναπόκειται στους συνδικαλιστές να μετράνε αν αυτό που επιδιώκεται είναι τόσο σημαντικό; Για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα και τρίτον, η ζημιά που προκαλώ πώς αντιστοιχεί με αυτό που ζητώ; Αυτά είναι τα στοιχεία που πρέπει να συνεκτιμούν κάθε φορά οι συνδικαλιστικοί φορείς”.
