Σιγά, η Ευρώπη κοιμάται

Η κατάσταση, που επικρατεί στην Ευρωζώνη, σε ό,τι αφορά τη λήψη των αποφάσεων δυόμισι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους, θυμίζει τη διαφήμιση γνωστού whiskey, όπου οι εργαζόμενοι στο αποστακτήριο παίζουν με τις τάπες των βαρελιών, περιμένοντας να ωριμάσει το ποτό για να το εμφιαλώσουν.

Τι κι αν οι αγορές στέλνουν διαρκώς μηνύματα, από την πρώτη στιγμή που η Ελλάδα έβαλε φωτιά στη ζώνη του ευρώ, ότι θέλουν να βλέπουν τα κράτη – μέλη να οδηγούν τις εξελίξεις και να μην έπονται αυτών...

Τι κι αν, δεκαοχτώ ώρες πριν τη σύνοδο του Eurogroup, η Moody's υποβάθμισε τη νούμερο δύο οικονομία της Ευρωζώνης, τη Γαλλία...

Τι κι αν η Κριστίν Λαγκάρντ – που εκπροσωπεί, μεταξύ άλλων, τις “θυμωμένες” με την Ευρωζώνη αναδυόμενες χώρες, που βάζουν το ζεστό τους χρήμα για να στηρίξουν την Ελλάδα – έβαλε νερό στο κρασί της, αποδεχόμενη να παραβλέψει για λίγους μήνες (μέχρι, δηλαδή, τις γερμανικές εκλογές) την επίτευξη του στόχου για χρέος το 120% του ΑΕΠ το 2020, ώστε να δοθεί μια ακόμη προσωρινή ανάσα χρηματοδότησης στη χώρα μας...

Οι Ευρωπαίοι, δηλαδή οι Γερμανοί και οι δορυφόροι τους, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Ενδιαφέρονται μόνο για τους δικούς τους ψηφοφόρους.

Θα μου πείτε, είναι οι μόνοι ; Κι εμείς αυτό δεν κάναμε το περασμένο καλοκαίρι με τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις ;

Σωστά, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι.

Πλέον, στο σημείο που έχουμε φτάσει, φαίνεται ότι η κόντρα ΔΝΤ και Γερμανίας είναι πολύ βαθύτερη από αυτή που γνωρίζαμε.

Και δεν έχει να κάνει μόνο με τις επικείμενες εκλογές στο Βερολίνο.

Αφορά στη συνολική στάση απέναντι στη διαχείριση κρίσεων και στην οικονομία συνολικότερα. Ποιος έχει ξεχάσει, άλλωστε, την περίοδο των τελευταίων μηνών του 2008, όταν είχε καταρρεύσει η Lehman Brothers και όλος ο κόσμος βυθιζόταν στη χρηματοοικονομική κρίση, και η Γερμανία – κόντρα στην ανάγκη να κοπεί χρήμα και να ληφθούν μέτρα τόνωσης της αγοράς – μιλούσε για την ανάγκη τήρησης του Συμφώνου Σταθερότητας στην Ευρωζώνη !

Αφορά στο τεράστιο κενό πολιτικής ενοποίησης, που εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ των 17.

Το επισημαίνει – εμμέσως πλην σαφώς - και ο πρωθυπουργός στη δήλωσή του.

Αλλά, νομίζω, πρέπει να σταματήσω να φωνάζω.

Κι εγώ, και όλοι σας.

Μην ξυπνήσουμε και κανέναν εκεί στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο.

Σιγά, η Ευρώπη κοιμάται.

 

Καλημέρα σας.

[email protected]