Παρά το γεγονός ότι μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες αθωώνουν τη χρήση ορμονών, οι γυναίκες εξακολουθούν να φοβούνται τον κίνδυνο εκδήλωσης κακοήθειας, από τη λήψη τους.
Επισήμως δεν υπάρχει όριο στο πόσες προσπάθειες μπορεί να κάνει μία γυναίκα με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης προκειμένου να τεκνοποιήσει. Ωστόσο, οι ειδικοί συνεκτιμούν διάφορους παράγοντες προκειμένου να καταλήξουν στο πόσες προσπάθειες για μια γυναίκα είναι ασφαλείς ή μπορούν να οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ηλικία και το κληρονομικό ιστορικό αποτελούν το βασικό κριτήριο.
Τα φάρμακα που χορηγούνται είναι ορμόνες που μοιάζουν με εκείνες που παράγονται φυσιολογικά στο σώμα της γυναίκας, δηλαδή δεν είναι ουσίες, ξένες στον οργανισμό, ενώ μετά τη λήψη τους αποβάλλονται σε διάστημα μερικών ωρών από τον οργανισμό.
Αυτές οι ορμόνες διεγείρουν τις ωοθήκες προκειμένου να δημιουργήσουν περισσότερα από ένα ωάρια καλής ποιότητας και να υποστηρίξουν την εμφύτευση του εμβρύου στην κοιλότητα της μήτρας.
Ωστόσο, υπάρχει πάντα και η επιλογή της εξωσωματικής σε φυσικό κύκλο, δηλαδή χωρίς τη χορήγηση φαρμάκων. Όμως, αυτή η μέθοδος δεν είναι κατάλληλη για όλα τα ζευγάρια. Εναλλακτικά μπορεί να επιλεγεί ήπια διέγερση των ωοθηκών, με την οποία θα παραχθούν εξίσου καλής ποιότητας ωάρια.
