Στο έλεος των συμμοριών που έρχονται από την άλλη πλευρά των συνόρων βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι λιγοστοί κάτοικοι, στα χωριά των οροσειρών του Γράμμου. Χωριά με τη δική τους ιστορία μέσα στο χρόνο που γνώρισαν την εγκατάλειψη μετά τον εμφύλιο και “αναστήθηκαν” χάρη στην πρωτοβουλία μερικών ντόπιων.
Οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι λιγοστοί πλέον κάτοικοι, είναι η ανασφάλεια και ο φόβος. Συχνές είναι οι επιδρομές συμμοριών από την άλλη πλευρά των ελληνικών συνόρων. Πολλές φορές, οι ληστές, δεν αρκούνται μόνο στο να λεηλατούν τις περιουσίες των ντόπιων αλλά επιδίδονται και στην λαθροϋλοτομία.
“Έρχονται από την Αλβανία με μουλάρια και αλυσοπρίονα και κόβουν τα δέντρα, παράνομα, φορτώνουν ό,τι βρουν και τα πουλούν είτε στη χώρα τους είτε ξανά στην Ελλάδα. Εμείς ξέρουμε ότι υπάρχουν οργανωμένες ομάδες, από εργολάβους και εργάτες. Έχουν ανοίξει πέντε μονοπάτια με μπουλντόζες τους και μπαίνουν βαθιά στο δάσος, εκεί όπου δεν υπάρχει πρόσβαση από την ελληνική πλευρά, προς τη Νικολίτσα. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και όλοι τα έχουν βρει μεταξύ τους. Όμως αφανίζουν το δάσος” καταγγέλλει ο κάτοικος Σλίμνιτσας Παναγιώτης Βλάχος στο ΑΜΠΕ.
Η αστυνομία κάνει προσπάθειες να περιορίσει το φαινόμενο και παρά το γεγονός ότι έχει κατά καιρούς συλλάβει άτομα, οι επιδρομές συνεχίζονται αμείωτες.
Βεβαίως, οι κλέφτες δεν στοχεύουν αποκλειστικά στην ξυλεία, αλλά σε ό,τι μπορούν να βρουν στα σπίτια, τα περισσότερα από τα οποία κατοικούνται συνήθως τα Σαββατοκύριακα. Οι επιδρομείς δρουν κυρίως τους χειμερινούς μήνες, οπότε οι δρόμοι είναι συνήθως κλειστοί από τα χιόνια κάτι που διευκολύνει το “έργο” τους και δυσχεραίνει αυτό της αστυνομίας.
