Πολλοί ιδιοκτήτες εγκαταλείπουν τα χρυσόψαρα τους σε λίμνες και ποτάμια, δημιουργώντας στοβαρή διαταραχή στα τοπικά οικοσυστήματα
Μπορεί ένα μικρό χρυσόψαρο της γυάλας να αποτελέσει απειλή; Ναι, όταν βρεθεί έξω από τη γυάλα!
Αυστραλοί επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για ένα πρόβλημα που έχει πάρει σημαντικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια στη χώρα: ιδιοκτήτες χρυσόψαρων, τα εγκαταλείπουν σε λίμνες και ποτάμια.
Τα χρυσόψαρα ευνοούνται από τις συνθήκες και μεγαλώνουν υπερτροφικά, φτάνοντας τα 2 κιλά σε βάρος και προκαλούν σοβαρή διαταραχή στα τοπικά οικοσυστήματα.
Αυγά ψαριών ιθαγενών στα νερά της Αυστραλίας αποτελούν ιδανική τροφή για τα χρυσόψαρα. Έτσι εκείνα τρώνε τα αυγά και τους γόνους καταστρέφοντας ολόκληρους πληθυσμούς. Όμως, ακόμα και όταν δεν επηρεάζουν άμεσα την αναπαραγωγή των άλλων ψαριών, εκκρίνουν ουσίες πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά που δημιουργούν επικίνδυνες εστίες φυκιών. Τα χρυσόψαρα είναι επίσης συχνά φορείς διαφόρων ισχυρών ασθενειών που κανονικά δεν απαντώνται στα νερά της Αυστραλίας.
Επειδή τα χρυσόψαρα ως είδος ταξιδεύουν αρκετά μακριά, φτάνοντας μέχρι και τα 230 χιλιόμετρα το χρόνο, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ελεγχθεί το πρόβλημα αυτό. Μάλιστα σε σχετική έρευνα, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Μέρντοκ τα χαρακτηρίζουν ως ένα από τα χειρότερα χωροκατακτητικά υδρόβια είδη στον κόσμο.
